Νούμερα

Κάθομαι και αναλογίζομαι κάποια νούμερα...

Οι Έλληνες ιατροί πληρώνονται πολύ λιγότερο από ιατρούς των προηγμένων δυτικών κρατών για τις υπηρεσίες τους, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η αναλογία να θέλει τους άλλους να παίρνουν μέχρι και 1000% (ναι δεν είναι τυπογραφικό λάθος!) περισσότερα από εμάς...

Επίσης, οι Έλληνες ιατροί δουλεύουν περίπου 30% περισσότερες ώρες σε σχέση με τους άλλους ιατρούς...

Ακόμα, οι Έλληνες ιατροί δουλεύουν σε συνθήκες αντίξοες ως προς αυτά που η Ιατρική πρεσβεύει, αδυνατώντας -πλέον- συνήθως να προσφέρουν το ελάχιστο και το αυτονόητο με όρους αξιοπρέπειας και σεβασμού σε εκείνους τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετεί... Οι Έλληνες ιατροί είναι απογοητευμένοι, ανίκανοι να κάνουν αυτό που οφείλουν και είμαι σίγουρος αυτό που ονειρεύονταν κάποτε... Υπάρχει δυσαρέσκεια, γιατί δεν υπάρχει καμία ασπίδα ασφαλείας, καμία καθοδήγηση, καμία βοήθεια απέναντι στο χά(ρ)ος...

Όμως, ακόμα και αυτοί οι ιατροί των άλλων χωρών που πληρώνονται περισσότερο ή δουλεύουν λιγότερο από εμάς, δεν θα έλεγα ότι είναι και απόλυτα ικανοποιημένοι...

Αυτοί βέβαια, για τον εντελώς αντίθετο λόγο από ότι συμβαίνει με εμάς! Εμείς αποφασίζουμε για τα πάντα μόνοι μας, αυτοί δεν αποφασίζουν σχεδόν τίποτα μόνοι τους. Αυτοί είναι by-the-book, εμείς είμαστε bye-bye... Εμείς είμαστε πάνω από το νόμο και εξουσιάζουμε κάθε τι, αυτοί έχουν το νόμο έτοιμο να τους τραβήξει το αυτί...

Διακρίνω δηλαδή, μια αντιδιαμετρική κατάσταση μεταξύ της Ιατρικής εντός και εκτός συνόρων... Και αναρωτιέμαι, πού είναι τελικά καλύτερα; Πού μπορεί ο ιατρός να νοιώσει την ικανοποίηση του όρκου του; Πού μπορεί να συνδεθεί βαθιά με τον άρρωστο ώστε να συμπορευτούν στον σκληρό δρόμο του πόνου; Πώς μπορεί να προστατευτεί ο ιατρός για να προστατεύσει και τον άρρωστο; Πώς γίνεται ιατρός και ασθενής να έχουν ένα υγιές σύστημα για να αντιμετωπίσουν τη νόσο και όχι να λαμβάνουν ένα σύστημα που το απεχθάνονται;

Κάθομαι και αναλογίζομαι λοιπόν, κάποια νούμερα...

Και άλλα νούμερα...

Και άλλα...

Και άλλα...

Και κάποια ακόμα (απροσδόκητα)...

Τελικά, το λάθος είναι ότι ψάχνουμε για νούμερα και όχι για ανθρώπους... Αν αλλάξει αυτό, ίσως φανεί λίγο φως στο σκοτάδι...

Μέχρι τότε, όσα έχω χρεωμένα ζω... και θα ευελπιστώ, μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος...

"Της φωτιάς οι μάγοι"

Στίχοι: B.D. Foxmoor

Μουσική: Active Member

Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας