Επαγγελματική μπλούζα ή άμφια;


Πάντα απορούσα, γιατί οι ιατροί δεν κουμπώνουν την ιατρική τους μπλούζα μπροστά... Με αυτήν τους τη στάση, κινδυνεύουν να λερωθούν περισσότερο. Και αν ένας μάχιμος ιατρός -όπως γλαφυρά έλεγε ένας χειρουργός- είναι κάποιος που δεν μπορεί να σιχαίνεται και να μην ανακατεύεται με τα σκατά, τα ούρα και τα αίματα, τότε γιατί έχει την ιατρική μπλούζα ξεκούμπωτη και όχι κουμπωμένη για να τον προστατέψει από τις ενδεχόμενες πηγές ακαθαρσιών; Μήπως γιατί ο ίδιος είναι "ρόμπα ξεκούμπωτη"; Μήπως γιατί κάποιοι τον έχουν δει πολύ ψηλά τον αμανέ; Ή μήπως γιατί κάποιοι, που δεν ακουμπούν κυριολεκτικά τον ασθενή τους, παρά επικοινωνούν μαζί τους μόνο μέσω τηλε-ιατρικής (βλέπε ας πούμε κάποιους μεγαλοκαθηγητάδες στο Λαϊκό που έχουν γράψει και κεφάλαιο στο βιβλίο παθολογίας του Harisson), ακριβώς για να μην τους λερώσουν, είναι τόσο σίγουροι ότι δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ σε επαφή με τα υγρά του ασθενούς τους αν διατηρήσουν αυτήν την απόσταση ασφαλείας;

Να, μια πρόχειρη απάντηση:

"...Clothing is also of particular importance in signalling social rank and occupation: in the Western world [...] the white coat of the doctor or the starched cap of the nurse have not only a practical aspect -cleanliness and the prevention of infection- but also a social function, indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights and privileges."

(απόσπασμα από το βιβλίο "Culture, Health and Illness" του Cecil G. Helman, εκδόσεων Butterworth & Co, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης)


Αγαπητοί μου ιατροί, εσείς αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί φοράτε την λευκή σας ιατρική μπλούζα; Για να σας προφυλάξει ή για να σας διακρίνει από τους άλλους; Φοράτε επαγγελματική μπλούζα ή άμφια;









Υ.Γ.: Και κάτι τελευταίο, έτσι για τροφή μέχρι την επόμενη ανάρτηση: πόσο λευκό και αθώο μπορεί να είναι το λευκό;!



13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

coarcΑγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Συμφωνώ (κατά πλειοψηφίαν) με όσα λες σχετικά με την άσπρη μπλούζα των γιατρών. Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη των Καθηγητάδων του Λαϊκού και του Harisson ούτε με τα άμφια του Πάπα (λίγο τραβηγμένος ο παραλληλισμός σου). Οπωσδήποτε είναι ένα ένδυμα που μπορεί να προστατεύσει το γιατρό από λοιμογόνους παράγοντες (που όμως ακυρώνεται με το να είναι ατημελήτως, φιλαρέσκως και σκοπίμως ξεκούμπωτη) αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Θα συμφωνήσω με την άποψη του άρθρου του Helman που αναφέρεις. αλλά με μια μικρή αλλά απαραίτητη προσθήκη: …«indicating their membership of a prestigious and powerful occupational group, with its own specific rights, privileges and OBLIGATIONS".
Θα μου επιτρέψεις να σου πω την άποψή μου για τη λευκή ιατρική μπλούζα με ένα απλό παράδειγμα: Πες ότι σε μια εκδρομή βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα ενός νομού, στο Νοσοκομείου του οποίου υπηρετεί ένας συνάδελφός σου και περνάς να του πεις μια καλημέρα. Δεν είναι ώρα επισκέψεως ούτε γιατρών ούτε συγγενών, χτυπάς, ανοίγεις την πόρτα ενός θαλάμου και βρίσκεσαι σε μια ατμόσφαιρα αμηχανίας, δυσθυμίας, ελαφράς τσαντίλας, γιατί όχι και αγανακτήσεως. Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις το «ιατρικό» άσυλο της καθημερινότητας των ασθενών που νοσηλεύονται εκεί μέσα! Αντιλαμβάνεσαι το «σφάλμα» σου σπεύδεις να δηλώσεις «συγνώμη, γιατρός είμαι, μην ενοχλείσθε» οπότε αυτόματα τέρμα η ενόχληση, τέρμα η παρεξήγηση. Η οικειότητα, η χαλαρότητα και η εμπιστοσύνη επανέρχονται αυθωρεί και παραχρήμα. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η λευκή μπλούζα χωρίς πολλά λόγια και φιοριτούρες. Κατανοητόν; Ούτε ρόμπες, ούτε άμφια!

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Αγαπητέ Τειρεσία,

- ως προς το "obligations": ο Helman απλώς περιγράφει το φαινόμενο, δεν λέει πώς θα έπρεπε να ήταν. Και από ό,τι γράφει στην περιγραφή του, δεν φαίνεται πολύ εύκολα αυτή η λέξη. Αν περιμέναμε μάλιστα να φανεί η υποχρέωση κάθε ιατρού στην μπλούζα που φορά, τότε κλαύτα Χαράλαμπε...

- ως προς το σκηνικό που περιγράφεις: θα σου περιγράψω εγώ ένα άλλο, έτσι για αντιπαραβολή. Περνάς από το θάλαμο της κλινικής σου, (με την ιατρική σου μπλούζα κουμπωμένη), ρωτάς έναν προς έναν τους ασθενείς σου αν είναι καλά, αν προέκυψε κάποιο πρόβλημα, ρωτάς επισταμένα και προσεκτικά το ιστορικό τους και παίρνεις πληροφορίες. Μετά, πeρνάς ξανά, αυτή τη φορά με τον Διευθυντή σου, ο οποίος κάνει τις ίδιες ακριβώς ερωτήσεις με σένα, όπως "έχεις κάποιο πρόβλημα, πώς πέρασε η μέρα σου χτές, πώς κοιμήθηκες" κ.α. Και κάποιοι από όλους αυτούς δίνουν ΑΛΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ από αυτές που έδωσαν σε σένα!!! Και τότε, γίνεσαι ή δεν γίνεσαι ρόμπα ξεκούμπωτη μπροστά στον διευθυντή σου;

- ως προς τα άμφια: έχω κάνει link στη λέξη που παραπέμπει σε ένα λήμμα, το οποίο λέει ότι αποτελούν διακριτικά της ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΣ των κληρικών. Αυτό ήθελα να τονιστεί, και θεωρώ ότι ταιριάζει γάντι ο παραλληλισμός με την ιατρική μπλούζα. Επίσης, σαν συνέχεια της περιγραφής του προηγούμενου συμβάντος (είχαμε μείνει στο ότι έγινες ρόμπα ξεκούμπωτη κατά την επίσκεψη του Διευθυντή σου) και σαν μια προσπάθεια εξήγησης αυτού του φαινομένου, έχω να πω τούτο: ο ασθενής αναζητά ιατρό-Θεό. Και επειδή στην Ελλάδα είμαστε μονοθεϊστές, στην θέση αυτή δεν μπορεί παρά να μπει ένας και μοναδικός, ο Διευθυντής σου! Τρέχα γύρευε δηλαδή... Άρα, να άλλη μια εξήγηση του παραλληλισμού μου με τα άμφια και τους πάπηδες.

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Οι Διευθυντάδες πέθαναν!
Ζήτω(σαν) ποιοί;
Ρίξε καμιά καλή ιδέα!

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Εγώ γιατί τους βλέπω να κυκλοφορούν στα νοσοκομεία κουνιστοί και λυγιστοί και με ρόμπες ξεκούμπωτες;

Μήπως αναστήθηκαν σαν ιατροί-Θεοί;!

(η πρόταση δεν περιέχει θρησκευτική ειρωνία, αλλά θέλει να πει, μήπως δεν τους αφήνουν οι ασθενείς να πεθάνουν αυτούς τους κύριους διευθυντάδες;)

Ανώνυμος είπε...

Ό,τι και να θέλουν, ό,τι και να κάνουν οι ασθενείς, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Οι Διευθυντάδες οσονούπω θα είναι παρελθόν. Δεν το συζητάμε. Εκείνο που συζητάμε είναι το μέλλον. Και το μέλλον είστε σεις. Και θέλουμε να πιστεύουμε (και να ονειρευόμαστε) ότι δεν θα έχει καμιά σχέση με το παρελθόν.

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Δέχομαι την ευχή σου και συνηγορώ. Ένα ερώτημα όμως: αν οι "δάσκαλοι" των νεότεων είναι αυτοί οι παλαιότεροι διευθυντάδες, τότε τι γραμμή θα πάρουν τα νιάνιαρα; Ή με άλλα λόγια, πώς ξεφεύγει κανείς από τη γραμμή που του δίνουν; Πώς μπορεί να δει τον κόσμο με άλλα γυαλιά, διαφορετικά από αυτά που του φόρεσαν;

Μην βασανίζεσαι. Πιστεύω πως έχω την απάντηση. "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία". Αν η πρώτη λέξη είναι δυσεύρετη, η δεύτερη φαντάζει εξωγήινη και η τρίτη εξωσυμπαντική...

Μου δίνεις αφορμή για την επόμενη ανάρτηση... Ωσονούπω λοιπόν!

Καλή συνέχεια.