Όσο πιο κοντά έρχομαι στον Άνθρωπο, τόσο απομακρύνομαι από τους ανθρώπους. Πώς εξηγείται αυτό το αντιφατικό; Είναι η αντιφατική φύση των ανθρώπων; Είναι η αντιφατική φύση η δική μου;
Δεν ξέρω αν θα καταλήξω σε τέτοια κατάσταση, όπως αυτή που περιγράφει το κάτωθι άσμα, αλλά ώρες ώρες έχω πολύ έντονη ανάγκη να καταλήξω εκεί.
Καλημέρα σε όλους τους αντιφατικά αντιφατικούς!
"Ερημικός Βίος"
Στίχοι: Ανδρίκος Βέττας
Μουσική: Θεόδωρος Θεοδωρίδης
Ερμηνεία: Αργύρης Μπακιρτζής
Στίχοι: Ανδρίκος Βέττας
Μουσική: Θεόδωρος Θεοδωρίδης
Ερμηνεία: Αργύρης Μπακιρτζής
2 σχόλια:
Όσο "θωρείς" το ανθρώπινο τοπίο μέσα από τα μάτια της στείρας κριτικής και επιστημονικής σκέψης ΜΟΝΟ και δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκτεθεί ως ανθρώπινο πλάσμα με γνώμονα το εν οιδα οτι ουδέν οίδα αλλα it's ok και θα δεν θα κρυφτώ (πάλι) πίσω από θεωρίες, τόσο και θα απομακρύνεσαι...
Στείρα κριτική και επιστημονική σκέψη ΜΟΝΟ;;;
Όποιος και αν είσαι ΣΙΓΟΥΡΑ δεν με ξέρεις καθόλου καλά! Δεν νομίζω ότι ακολουθεί άλλος καλύτερα την πορεία της συμμετοχικής παρατήρησης στον κόσμο, άφοβα, ολοκληρωτικά, γράφοντας στα αρχίδια του αν νικήσει ή αν χάσει, αν θυσιάσει τα πάντα σε μια ζαριά, ζητώντας ΜΟΝΟ την ένταση της στιγμής. Και εκεί ακριβώς τα χαλάω με τους ανθρώπους: ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΩ ΕΓΩ ΝΑ ΖΩ.
Ξέρω όλο αυτό ακούγεται πολύ εγωιστικό, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου. Κάποια πράγματα δεν τα διαπραγματεύεσαι, αποτελούν βάση για να πατήσεις σε αυτήν την αβέβαιη ζωή και να συνεχίσεις, αν θες να συνεχίσεις. Είμαι πεπεισμένος ότι δεν κάνω λάθος σε αυτό το θέμα και δεν κάνω πίσω (ή πεστο ανικανότητα να δω τον κόσμο με άλλα μάτια, και αυτό δεκτό).
Δημοσίευση σχολίου