Προχτές παρακολουθώντας (μια από τις σπάνιες φορές) ειδήσεις, άκουσα κάτι που με συγκίνησε, ή για να το περιγράψω καλύτερα, με συνεκλόνισε: μια ομάδα εθελοντών καθηγητών στην Αθήνα, έχουν οργανώσει προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για τους μετανάστες στη χώρα μας. Έτσι κατατρεγμένοι άνθρωποι, ως επί το πλείστον οικονομικοί μετανάστες από κάθε γωνιά του κόσμου, που έτυχε να βρεθούν στην Ελλαδίτσα μας, έχουν την δυνατότητα να μάθουν ελληνικά.
Πόση ευαισθησία και ανθρωπιά επιδεικνύουν αυτοί οι εκπαιδευτικοί όταν μάλιστα καλούνται να διδάξουν άτομα αλλόγλωσσα (που μερικά από αυτά μάλιστα δεν έχουν μάθει να γράφουν ούτε στη δική τους γλώσσα); Πόσο συγκινητικό είναι να υπενθυμίζεις ότι πέρα από την εξωτερική εξαθλιωμένη εμφάνιση, πέρα από τα βρώμικα ρούχα, πέρα από το μελαμψό και καμιά φορά άγριο πρόσωπο, πέρα από τη φοβισμένη ματιά, υπάρχει κάτι βαθύτερο, καθαρότερο, ομορφότερο, λαμπερότερο και πανανθρώπινο, κάτι το οποίο λέγεται "αξιοπρέπεια";
Και κάτι ακόμα: πόσο σπουδαία αξία είναι αυτή του "εθελοντισμού"; Είναι ένα από τα τελευταία όπλα στη φαρέτρα του ανθρώπου κατά της εξαθλίωσής του και κατά της καταπάτησης της αξιοπρέπειάς του.
Υ.Γ.: Μιας και μιλάμε για εθελοντισμό και προσπάθειες προάσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας παραθέτω κάποια link για επεξεργασία:
http://noiazomai.blogspot.com
http://www.omadaneon.gr
http://www.zeitgeistmovie.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου