Είναι συγκινητικό να βλέπεις τη συνέχεια.
Τη συνέχεια της σκέψης σου, του σώματός σου, της οπτικής σου.
Και μαζί, να βλέπεις και τον εναγκαλισμό του προηγούμενου με το επόμενο...
Σήμερα, έκανα σύνδεση μιας στιγμής παιδικής δημιουργίας της κόρης μου, με μια στιγμή πριν περίπου 3,5 χρόνια που είχα αποτυπώσει σε αυτό το blog εδώ, που πάλι αφορούσε παιδική δημιουργία, αυτή τη φορά από εμένα για την κόρη μου... Και η σύνδεση γίνεται μέσα από κόκκους κιμωλίας που αποτελεί έναν εξαιρτετικό τρόπο... ομιλίας!
Αφορμή, ένα δέντρο Χριστουγέννων...
"Το Δέντρο των Χριστουγέννων"
Στίχοι-Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής
Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου