Σοβινιστής ή Στωικός;

«Μέσα στο αιώνιο ανακύκλωμα της ζωής, γίνεται μια τραγική πάλη του εκλεκτού ατόμου προς το χονδροειδές πλήθος, της φωτισμένης αγίας μειονότητος προς την χονδρόμυαλην ολότητα, που δύσκολα κινείται έξω από τη χιλιοπατημένη κοίτη των προλήψεων και των συμφερόντων της, των αγελαίων» 

(Στρατής Μυριβήλης «Ταχυδρόμος», 2/5/1926, )


Αυτή η φράση, ως σκέψη και ως ιδέα, ανάλογα πώς θα διαβαστεί και εντυπωθεί σε αυτόν που τη διαβάζει, μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως αποδεικτικό σοβινισμού, είτε στωικισμού. 

Βασικό στοιχείο (μα και στοιχειό) της νοηματοδότησης αυτής της φράσης, είναι φυσικά το πλαίσιο στο οποίο εκφωνείται. Ο Μυριβήλης ίσως το είπε με την έννοια του σοβινισμού, όπως μπορείτε να δείτε στο απόσπασμα από εδώ. Φανταστείτε όμως να μιλάει για παράδειγμα το ίδιο το Φως για τον εαυτό του και να προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί, συγκριτικά με το απύθμενο Σκοτάδι γύρω του... πώς θα το χαρακτηρίζαμε; Σοβινιστή ή Στωικό...;

Επειδή όλα λοιπόν, έχουν πολλαπλές ερμηνείες, αλλά και όλοι έχουν πολλαπλές εμπειρίες, αυτό που πραγματικά κρύβεται ανάμεσα σε εμπειρία και ερμηνεία, είναι αυτό που συγκροτεί (χωρίς πάντα να μπορεί να συγκρατεί) την κοινωνία, μα και ταυτόχρονα  δημιουργεί την ίδια στιγμή, και το ασυνεχές της ανθρώπινης επικοινωνίας.

Πού καταλήγουμε αγαπητοί μου μετά από όλους αυτούς τους προβληματισμούς;

Στο Φως ή στο Σκοτάδι;