Όπως λεν οι ειδικοί: επιπλέουν οι φελλοί!

Στο μεγάλο ερώτημα "τί μας φταίει και δεν αλλάζουμε", προκύπτει το ακόμα πιο μεγάλο ερώτημα "τί είναι αυτό που ζητάμε να αλλάξουμε", με άλλα λόγια "ποια είναι η φύση μας", που τελικά μας οδηγεί στο ανυπέρβλητο ερώτημα "αλλάζει η φύση μας";

Τα ερωτήματα αυτά, έχουν διαχρονικά πυροδοτήσει τεράστιες αντιπαραθέσεις και συζητήσεις, άλλοτε άλλης έντασης και πάθους, με κορύφωση πριν κάποιες δεκαετίες, όταν γεννήθηκε ο κλάδος της Κοινωνιοβιολογίας κατά τον οποίο η συμπεριφορά μας και ο πολιτισμός μας -η κοινωνία μας εν γένει- είναι απότοκα της βιολογίας μας, δηλαδή των γονιδίων μας και του DNA μας. Αλήθεια, είμαστε έρμαια των εγωιστικών μας γονιδίων; Υπάρχουν μήπως αλτρουϊστικά γονίδια; Ή τελικά τα γονίδιά μας έχουν τάξη και ηθική;!

Αν βασικός κανόνας στη Φύση είναι ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και αν εμείς οι άνθρωποι -δεχόμαστε βάσει της θεωρίας του Δαρβίνου περί εξέλιξης ότι- είμαστε η κορυφή της εξελικτικής αλυσίδας στη Φύση, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε ότι και εμείς σαν το "πιο μεγάλο ψάρι" θα τρώμε όλα τα άλλα ψάρια τριγύρω μας; Δεν φτάνει αυτό για να δικαιολογήσει τόσες σφαγές, τόσους πολέμους, τόσο αίμα, τόσες καταστροφές γύρω μας; Εμένα μου αρκεί (και αυτό υποστηρίζει εξάλλου και η Κοινωνιοβιολογία)... Αλλά, ας προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε καλύτερα αυτό, για να αποφύγουμε τους σκοπέλους περί δικαιολόγησης των ρατσιστικών συμπεριφορών που προσάπτουν στην Κοινωνιοβιολογία οι εχθροί της (οι οποίοι λένε ότι αν όλα αυτά που κάνουμε είναι η συμπεριφορά των γονιδίων μας, τότε ο Χίτλερ δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να υπακούσει στις γονιδιακές καταβολές του και να προστατέψει το άρειο DNA  της φυλής του!).

Όμως, αγαπητοί μου, εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή: ο άνθρωπος γεννιέται με ορμές. Βασικότερες όλων είναι η σεξουαλικότητα (όπως όλα τα ζώα ζητούν αναπαραγωγή) και η επιθετικότητα που απαιτείται για να προασπίσει και να προάγει την ορμή της σεξουαλικότητας (όπως εξάλλου κάνουν τα άρρενα μέλη μιας κοινότητας με σκοπό να "κερδίσουν" μετά από μάχες, το καλύτερο και πιο φαντασμαγορικό θηλυκό που υπόσχεται καλύτερους και πιο εύρωστους απογόνους). Αν όμως, όλα τα υπόλοιπα ζώα έχουν από πάνω τους στην εξελικτική αλυσίδα, ένα πιο ισχυρό ζώο-εχθρό το οποίο καθορίζει ουσιαστικά το πλήθος των μελών της υποκείμενης ζωικής βαθμίδας μέσα από το πόσα κατώτερα ζώα θα φάει, ο άνθρωπος ως το κορυφαίο ζώο της αλυσίδας, δεν έχει κανέναν να φοβάται, καθώς κανένα άλλο ζώο δεν είναι από πάνω του. Άραγε, η Φύση εδώ στέρεψε από δημιουργικές ιδέες και δεν μπόρεσε να φτιάξει τόσα χρόνια άλλο ανώτερο είδος, ώστε να τηρεί αυτόν τον κανόνα που θέλει το ανώτερο είδος (πάντα η λέξη "ανώτερο" χρησιμοποιείται υπονοώντας την εξελικτική σκάλα και αναφέρεται σε βαθμίδα εξελικτική) να καθορίζει το πλήθος των μελών του κατώτερου είδους; Η αλήθεια, είναι πως όχι μόνο δεν στέρεψε από δημιουργικές ιδέες, αλλά μάλιστα έκανε κάτι ανεπανάληπτο η Φύση: έκανε τον άνθρωπο να κατασκευάσει τον πολιτισμό και την κοινωνία με σκοπό αυτοπεριορίζεται ο άνθρωπος από κάτι ανώτερο, ένα Υπερεγώ, όπως έλεγε και ο Φρόυντ, ο οποίος βρήκε πρώτος και υπέδειξε αυτόν τον μηχανισμό αυτο-ελέγχου και αυτο-περιορισμού. Ο Φρόυντ είπε ότι "ο πολιτισμός μας έχει κτιστεί πάνω στις αναστολές των ενορμήσεών μας", δηλώνοντας ότι ο πολιτισμός και η κοινωνία εν γένει, δεν υπάρχουν από μόνα τους, αλλά είναι δημιουργήματα του ανθρώπου με σκοπό τον έλεγχό του, μιας και δεν υπάρχει κάτι "ανώτερο" να τον ελέγχει... Ο πολιτισμός, είναι ουσιαστικά το τίμημα για περισσότερη ασφάλεια. Ο άνθρωπος των σπηλαίων είχε περισσότερες ορμές αλλά λιγότερη ασφάλεια, ενώ ο άνθρωπος των πόλεων έχει περισσότερη ασφάλεια εις βάρος των ορμών του. Το πέρασμα από τις σπηλιές στις πόλεις, έγινε ακριβώς για να κατορθώσει ο παλαιότερος άνθρωπος να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή του με καλύτερους όρους: οι ορμές είναι καλές, αλλά αν δεν γίνονται με ασφάλεια δεν πετυχαίνουν πάντα. Έτσι, καλύτερα λιγότερες αλλά πιο σίγουρες ορμές, παρά πολλές ορμές που χάνονται στην ανασφάλεια του δάσους και στις αιματηρές μάχες για επιβίωση με τα άλλα ζώα...

Θα μου πείτε βέβαια, αν ο πολιτισμός είναι η επινόηση της Φύσης για να περιορίσει την αγριότητα του Ανθρώπου και να δαμάσει τις επιθετικές ορμές του, πώς εξηγείται σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων να συμπεριφέρεται μέσω πολιτισμικών προσχημάτων τόσο ορμητικά και επιθετικά όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ανθρώπου και όσο κανένα άλλο ζώο στην ιστορία της βιολογίας; Πώς εξηγείται ο άνθρωπος που διαφέρει -όπως λεν οι ειδικοί- από τα άλλα ζώα επειδή ακριβώς κατέχει τον πολιτισμό, να είναι το πιο άγριο και καταστροφικό ζώο στον πλανήτη;

Σε αυτό το σημείο λοιπόν, εισέρχεται στην Ιστορία και στη Φιλοσοφία ο κύριος Μαρξ και η θεωρία του περί εργασίας και η ενέργεια που καταναλώνει κανείς για να παράξει ένα συγκεκριμένο έργο. Είναι κάποιοι άνθρωποι, που πείθονται από τις επιταγές του πολιτισμού που θέλει να μοιράζονται ακριβοδίκαια τα παραγόμενα αγαθά (άρα το παραγόμενο συνολικό έργο), ακριβώς για να εξομαλυνθούν οι ανισότητες. Είναι όμως και κάποιοι άλλοι, που αδιαφορούν για τις επιταγές του πολιτισμού και αναζητούν να εξαργυρώσουν άλλου είδους... "επιταγές", πιο σπαρταριστές και λαχταριστές, με σκοπό να επιτείνουν τις ανισότητες και να μεγιστοποιήσουν τα παραγόμενα αγαθά, που όπως γίνεται αντιληπτό, επιτυγχάνεται μόνο μέσω της εκμετάλλευσης άλλων ανθρώπων, ώστε να συγκεντρωθεί το συνολκώς παραγόμενο έργο στα χέρια τους. Αυτοί οι τύποι, αδιαφορούν για τον πολιτισμό και πράττουν ως να μη υπάρχει αυτή η δικλείδα ασφαλείας (θυμηθείτε ότι πολιτισμός=ασφάλεια όπως προείπαμε). Έτσι, από τη μια είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μέσω του πολιτισμού παλεύουν να δαμάσουν τα ορμέφυτά τους, προβαίνοντας σε μια φαινομενικά αλτρουϊστική συμπεριφορά, που κατά βάση όμως είναι η αποδοχή ότι το Υπερεγώ τους (εννοώντας μια δομή όπως η Κοινωνία ή ο Πολιτισμός) θα τους προσδώσει ασφάλεια για την επιτέλεση του Εγώ τους και από την άλλη είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αδιαφορώντας για τον πολιτισμό (ο οποίος λειτουργεί ως φρένο στην αυτοκαταστροφική ορμέφυτη τάση της επιβίωσης), προσπαθούν να μεταφέρουν το Εγώ τους στην τάξη του Υπερεγώ δαμάζοντας άλλους ανθρώπους και δεσπόζοντας μεταξύ κοιμισμένων και "κατώτερων" ειδών (εδώ η λέξη "κατώτερων" ενέχει υποτιμητική έννοια και δεν αναφέρεται στη διάταξη κάποιας εξελικτικής κλίμακας - αναφέρεται σε ρατσιστική συμπεριφορά, όπως επίσης ρατσιστές είναι και αυτοί που τη μεταχειρίζονται ως έννοια).

Ο Πολιτισμός λοιπόν από τη μια, στα χέρια κάποιων είναι εργαλείο για να μην υπάρχει καταστροφή του ανθρώπινου είδους από το ίδιο το ανθρώπινο είδος. Και η έλλειψη Πολιτισμού στα χέρια κάποιων αφ' ετέρου, αναστέλλει τις αναστολές ώστε να επιτύχουν την καταστροφή των ανθρώπων από άνθρωπο...

Το πείραμα της Φύσης, γέννησε κάτι μεγαλειώδες που δεν είχε συμβεί ποτέ άλλοτε. Γέννησε ένα είδος -το ανώτερο όπως λεν οι ειδικοί- το οποίο προσπαθεί να διαιωνίσει τα εγωιστικά του γονίδια μέσω δυο φαινομενικά αντίθετων δρόμων: ο ένας είναι αυτός της αλτρουϊστικής συμπεριφοράς τους, και ο άλλος είναι αυτός της αδιάκριτα αδηφάγου εγωιστικής τάσης τους. Ποιος δρόμος θα επικρατήσει; Ποια οδός θα ακολουθηθεί;

Νομίζω, η απάντηση είναι προφανής με βάση τα ανωτέρω, καθώς και μόνο που κατασκευάστηκε ένα εργαλείο -ο πολιτισμός- βάσει του οποίου μπορούν τα αλτουριστικώς δρώντα εγωιστικά γονίδια να επικοινωνούν και να συνεργάζονται μεταξύ τους, φαίνεται ο νέος δρόμος που η Φύση θέλει τα τέκνα της να βαδίσουν: το σύνολο είναι κάτι παραπάνω από το απλό άθροισμα των μερών του. Το σύνολο, είναι το Υπερεγώ, που σαν ασπίδα δίδει νόημα στις κάθε επιτελέσεις του Εγώ και το πετυχαίνει, επειδή μέσα σε εκείνο το Υπερεγώ, συσσωρεύονται όλα τα Εγώ του κόσμου, κάνοντάς το όχι απλώς το μαθηματικό άθροισμά τους, αλλά κάτι επιπλέον.

Αυτό το επιπλέον, είναι που λείπει από τη σημερινή μας κοινωνία, στην οποία -όπως λεν οι ειδικοί- πλέον, μόνο οι φελλοί επιπλέουν...

Αν δεν ξυπνήσει ο κόσμος που πιστεύει στον Πολιτισμό, θα χαθεί η ομορφιά του και μαζί θα χαθεί και ο κόσμος (διότι -όπως λεν οι ειδικοί- η λέξη κόσμος σημαίνει ομορφιά στα αρχαία).

"Wake me up"
Aloe Blacc
(remix by Avicii)