Σαν φάροι στα σκοτάδια τους...

Πρόσφατα, έγραφα σε φίλο καλό:

"... στα πέλαγα της αναζήτησης, αν κάπου πατούν οι θαλασσοδαρμένοι τούτης της πλάσης και παίρνουν δύναμη για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, είναι κάποιες ενθύμησες από όμορφες εικόνες που αρκεί μια φορά να αντικρίσουν και έπειτα τις κουβαλούν για πάντα στην ψυχή για να φωτίζουν σαν φάροι τα σκοτάδια τους..."

Οι ενθύμησες εκείνες είναι το αντίβαρο (ή αλλιώς το "αντίδωρο") της προσδοκίας του προορισμού, η οποία είναι το μεγαλύτερο βάσανο του ταξιδιού...

Και για να δεις ξεκάθαρα τον προορισμό, πρέπει να τον δεις και από άλλη ματιά, κάτι που είναι το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του βυθού...

Αν το αποκαλύψεις, θα γνωρίσεις και άλλα μυστικά, όπως το πώς τα πουλιά γίνονται τα φύλλα στα κλαδιά ενός γυμνού δέντρου...

Ή το πώς κάποιοι κάθονται σταυροπόδι και απολαμβάνουν το χριστουγεννιάτικο στολισμό...