Οι Βοωτίδες και οι Βοωδίτες...

Σήμερα, ήδη από τα ξημερώματα με αποκορύφωμα το απόγευμα, πέφτουν αστέρια... Είναι οι Βοωτίδες!

Παρομοίως, κάποιοι άνθρωποι που πέφτουν, είναι και αυτοί σαν τα αστέρια που πέφτουν, δηλαδή... ανθρωποπεφταστέρια! Έχετε σκεφτεί όμως, ότι μπορεί να μην πέφτουν τα αστέρια, αλλά ο κόσμος μας, η Γη μας, πάνω σε αυτά; Αυτά δηλαδή να ανεβαίνουν και εμείς να πέφτουμε; Να νομίζουμε σε μια γεωκεντρική και εγωκεντρική οπτική των φαινομένων, ότι πέφτουν τα αστέρια πάνω μας; Κάτι τέτοιο έκαναν και παλαιότερα οι άνθρωποι όταν θεωρούσαν τη γη επίπεδη και επίκεντρη (δηλαδή στο κέντρο του κόσμου). Εξάλλου, το πάνω ή κάτω, είναι σχετικά. Σχετικά ως προς κάποιον παρατηρητή. Αυτοί, οι άνθρωποι πάντως, στα μάτια μου ανεβαίνουν... όσο και αν με τους συμβατικούς όρους θεωρούμε ότι πέφτουν.

Παρομοίως, πολλά πράγματα και έννοιες σε αυτή τη ζωή μπορούν να θεωρηθούν από δυο οπτικές: μια θετική και μια αρνητική.

Το πάνω-κάτω, 

το ίδιον-ξένο,

το μόνος-μαζί

 το αληθινό-ψευδές, 

το ιστορικό-ανιστορικό... 

Αυτές τις έννοιες βέβαια, τις μπερδεύουν πολλοί που ενώ (ξε)πέφτουν στα μάτια μου, νομίζουν με βάση τα δικά τους μάτια ότι "κάπου" ανεβαίνουν... Αυτοί οι κύριοι, είναι μια άλλη κατηγορία φυσικών φαινομένων, οι Βοωδίτες, με βλέμμα βοδιού και μια μόνο ωφέλιμη ιδιότητα για τη φύση:

Και εκεί που ψάχνει κανείς, τους δαίμονές του να δαμάσει,

"Demons"

by Imagine Dragons

είτε για να καλοπεράσει,

είτε την ψυχή του να καθησυχάσει,

Tych-αίνει ένα ποίημα να διαβάσει...

The Old Astronomer

Reach me down my Tycho Brahe, I would know him when we meet, 

When I share my later science, sitting humbly at his feet; 

He may know the law of all things, yet be ignorant of how 

We are working to completion, working on from then to now. 

Pray remember that I leave you all my theory complete, 

Lacking only certain data for your adding, as is meet, 

And remember men will scorn it, 'tis original and true, 

And the obliquy of newness may fall bitterly on you. 

But, my pupil, as my pupil you have learned the worth of scorn, 

You have laughed with me at pity, we have joyed to be forlorn, 

What for us are all distractions of men's fellowship and smiles; 

What for us the Goddess Pleasure with her meretricious smiles. 

Υou may tell that German College that their honor comes too late, 

But they must not waste repentance on the grizzly savant's fate. 

Though my soul may set in darkness, it will rise in perfect light; 

I have loved the stars too fondly to be fearful of the night. 

(Sarah Williams - English poet, 1837–1868)



και με ένα συμπέρασμα,

μυστικά να συνταιριάξει

νου-ψυχή-πάθη-ερωτήματα...

που όλα τώρα φαίνονται

να κάθονται εν τάξει...