Ευτυχώς πρόλαβα!
Πριν έλθει (και παρέλθει) η καταστροφή του κόσμου, αντίκρυσα επιτέλους ένα ειλικρινές άρθρο, που με ιδιαίτερη ζέση και αγάπη αντανακλά την πραγματική ανθρωπιά: διαβάστε το εδώ.
Ειλικρινά συγκινήθηκα από την ομολογία:
"Αλλά το πιο σημαντικό, ότι θα δώσουν στους νέους μια διέξοδο από τη θλίψη που τους φορτώσαμε."
Πρώτη φορά ακούω ή διαβάζω κάποιον ευθέως να μιλά στο α' πληθυντικό για τους υπαίτιους της κατάστασης που βιώνουμε. Μπράβο, λοιπόν στην συντάκτρια του άρθρου.
Και τώρα, μπορώ πλέον να περιμένω την καταστροφή του κόσμου... η οποία ξέρω ότι με τέτοιες αληθινές ομολογίες, θα αργήσει πολύ ακόμα να φανεί μπροστά μας!
Εξάλλου, είναι η μουσική, που όλα τα χωρά και τα συγκεράζει, όλα τα συγ-χωρά αλλά και ταυτόχρονα όλα τα κράζει...
Καλή μας αυτο-καταστροφή αδέλφια!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου