Η αθωότης της φύσης;

Από την πρωινή μας βόλτα με τον Μαρξ, ένα άσπρο μικρούλικο πλάσμα ξεπήδησε ανάμεσα στο πράσινο, για να μας πει τη δική του καλημέρα...

Και λίγο παρακάτω, με τα ίδια χρώματα ντυμένο και με την ίδια αναλογία χώρου και διαστάσεων, άλλο ένα άσπρο πλάσμα, που περιτριγυριζόταν από μπόλικο πράσινο, μας καλημέριζε αγουροξυπνημένα...

Σήμερα Μ. Παρασκευή. Η ίδια η (πράσινη) φύση, δηλώνει αθώα (λευκή), για το φονικό της ψυχής που εγίνηκε.

Είναι όμως αθώα η φύση μας ή αυτή τα προκαλεί όλα; Ποιος εσταύρωσε και ποιος καρφώνει καθημερινά τα όνειρά μας, εμποδίζοντάς τα να πετάξουν εις τους ουρανούς; Ποιος μαχαίρωσε και ποιος σφαγιάζει τα πνευματικά παιδιά μας;