Πέφτει πάντα Μ. Πέμπτη ο ίδιος πόνος.

Η σημερινή φωτογραφία της ημέρας, από την πρωινή μας βόλτα με τον Μαρξ.

Ήταν αφορμή για να ταξιδέψει ο νους σε μια άλλη εικόνα.

Και αμέσως μετά, σε μια άλλη εικόνα. Μάλλον είμαι υποσεινήδητα επηρεασμένος από τη σημερινή ημέρα;

Παντού, γύρω μου, το ίδιο δίπολο: το σταυροδρόμι του πόνου. Τα όνειρα, που διασταυρώνονται με την πραγματικότητα, σε μια κάθετη συνάντηση. Αλλού θέλαμε να πάμε και αλλού πάμε. Για αλλού τραβήξαμε και αλλού ετούτος ο κόσμος μας πάει.

Και το δίδαγμα της ημέρας: όλη η φύση, οι άνθρωποι, ακόμα και οι θεάνθρωποι, κρέμονται από τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες τους, αιωρούμενοι στο κενό και καταδικασμένοι να αφουγκράζονται την αντήχηση της ασθμαίνουσας, βαριάς ανάσας τους.

(χτεσινή φωτό από το πανέμορφο Λιστόν)


"Κλείσε τα μάτια σου"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Νίκος Πορτοκάλογλου