Άπιαστο πουλί

Είναι ίσως ένα από τα πιο μεγάλα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για τους "μετανάστες" ή "λαθρομετανάστες" ή "πρόσφυγες" ή όπως νομίζετε αποκαλέστε τους. Εγώ θα τους πω, απλά, κατατρεγμένους. Γιατί τι άλλο θα ήταν κάποιος που αφήνει γυναίκα, παιδιά, γονείς, φίλους και συγγενείς, για να αναζητήσει την τύχη του στην ένδοξη και πολλά υποσχόμενη -όπως κακώς τους έχουν πληροφορήσει απ' ότι δείχνει το τελικό αποτέλεσμα- κυρία Ευρώπη; Τι άλλο αν όχι κατατρεγμένος και απελπισμένος;

Η Ιστορία κατέχει την σπουδαία της θέση μέσα στις λοιπές επιστήμες, επειδή ακριβώς διδάσκει μέσα από τα παραδείγματά της, γιαυτό ας θυμηθούμε τι ήταν αυτό που έδιωχνε τόσους Έλληνες για τα ξένα. Τα όποια ξένα (διαβάστε την παράγραφο 6). Και μην βιαστούμε να δείξουμε το σοβινιστικό μας πρόσωπο, απέναντι σε όσους ξεβράζουν τα ξεφούσκωτα φουσκωτά, στις παραλίες της Μυτιλήνης, της Χίου, της Σάμου...

Αντιλαμβάνομαι τον αντίλογο: πού θα χωρέσουν τόσοι πολλοί; Όμως δεν αντιλαμβάνομαι την κατεύθυνση προς την οποία αυτός ο αντίλογος απευθύνεται. Δεν αντιλαμβάνομαι το μένος, τη σιχαμάρα και την αποστροφή που νοιώθουν όλοι οι συμπολίτες μας που ρίχνουν απαξιωτικές ματιές σε όλους αυτούς τους μαυριδερούς που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε αυτά που εμείς πετάξαμε επειδή δεν τα χωρούσε άλλο η πρικοιλιακή μας μπουχέσικη στομαχάρα! Το πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί εξάλλου δεν είναι θέμα που αφορά αυτούς τους κατατρεγμένους. Είναι θέμα των δικών μας πολιτικάντηδων, που αυτοί θα έπρεπε στην πραγματικότητα να είναι κατατρεγμένοι από τον ελληνικό λαό και κάθε σκεφτόμενο πολίτη τούτης της ψαροκώσταινας... Αν οι κύριοι που ακουμπούν την χορτάτη κωλάρα τους στα δερμάτινα έδρανα της βουλής, δεν θέλουν πραγματικά να λύσουν το πρόβλημα των ξένων, επειδή αφήνουν τα κάθε λογής κυκλώματα Ελλήνων και -κατά τα άλλα εχθρών μας- Τούρκων να ξεσκίζουν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα για ένα καλύτερο αύριο, όλων αυτών των ανθρώπων που αναζητούν λίγο περισσότερο φως, τότε κύριοι αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πού εντοπίζεται η κρίση των ημερών μας: στην κούτρα μας και όχι στην τσέπη μας! Αν οι κύριοι της Βουλής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα "Δουβλίνα ΙΙ" προσπαθούν να εθελοτυφλήσουν ως προς την ανισοκατανομή του προβλήματος και της συσσώρευσης των ξένων στα σημεία εισόδου τους στην ΕΕ, δεν πρέπει να συμπαρασύρουν και εμάς στο παιχνιδάκι τους. Και το τραγικότερο όλων; Οι απέλπιδες προσπάθεις που δίνουν τα κατά τόπους κράτη για να επιλύσουν το τόσο διογκωμένο πρόβλημα... Βρε, δεν μας παρατάτε λέω εγώ; Τους Αφγανούς τους θέλουμε να παραμείνουν στη χώρα μας, αρκεί να δηλώνουν συγκεκριμένο αριθμό ενσήμων κάθε χρόνο και αρκεί να πληρώνουν κάμποσα ευρώ φόρους, παράβολα, για άδειες παραμονής... Να τους δώσουμε άσυλο όμως δεν υπάρχει περίπτωση! Και αφήστε τον Γιωργάκη, την Αννούλα του Χιονιά και τον Χρηστάρα να μας παραμυθιάζουν.

Μήπως θέλουμε όμως τους ξένους, για να αφυπνίζουμε τα εθνικιστικά μας ένστικτα, για να διαλύσουμε την οικονομία μας και να προσθέσουμε ένα ακόμα πρόβλημα στην κοινωνία μας, ικανό να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα που οι Εθνοπατέρες μας κάθε μέρα μας φορτώνουν;;

"Σαν το μετανάστη"
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Zulfi Livaneli
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη