Άμα είναι γάτα το μωρό...

Δεν σας έχω πει για τη νέα μου φίλη. Δεν ξέρω ακόμα το όνομά της. Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για αυτήν. Ξέρω μόνο ότι είναι πολύ πρόθυμη για παρέα...

Εδώ και καμιά βδομάδα, κάθε πρωί μόλις ανοίγω την πόρτα για να φύγω απ'το σπίτι, τη βλέπω στο χαλάκι της εξώπορτας να κοιμάται και νωχελικά να παραμερίζει για να περάσω... Στην ίδια θέση, στάση και διάθεση την βλέπω και τα απογεύματα μόλις επιστρέφω... Εν τω μεταξύ εγώ είχα από πολύ μικρός αντιπάθεια στις γάτες, ίσως και μίσος. Όχι αδικαιολόγητα: κάποτε είχα βρει μια αδέσποτη μικρή γάτα και την φρόντιζα, την τάιζα, της έλεγα τα μυστικά μου, τη χάιδευα, έως ότου μια μέρα εκεί που την είχα στην αγκαλιά μου, κάνει μια χάτς, με γραντζουνάει και από τότε, χωρίς λόγο και αιτία, δεν την ξανάδα... Πολύ απρόβλεπτες οι γάτες ρε παιδί μου, όπως και πολλά θηλυκά εξάλλου...! Από τότε λοιπόν ορκίστηκα να μην ξαναβάλω στην αγκαλιά μου γάτα.

Και τώρα, αυτό το πλάσμα, που ούτε με ξέρει ούτε το ξέρω, συμπεριφέρεται σαν να ήμασταν από χρόνια γνωστοί. Ούτε ταράζεται που με βλέπει, ούτε φοβάται. Θα έλεγα μάλιστα ότι ίσως με περιμένει για να γνωριστούμε... Περιμένει άραγε να κάνω εγώ το πρώτο βήμα;

Σήμερα το πρωί όμως βγήκα έξω και δεν την είδα. Να σας πω την αλήθεια, αναρωτήθηκα τι απέγινε, σαν να μου έλειψε... Όμως πριν τελειώσω τη σκέψη μου, την βλέπω καμαρωτή καμαρωτή σε ένα διπλανό σκούτερ, να αράζει λάγνα πάνω του λες και το διαφήμιζε σε καμιά έκθεση μοτοσικλέτας! Το θέαμα ήταν πανέμορφο, δεν μπορούσα να μην το αποθανατίσω και για να είμαι ειλικρινής, σαν μηχανόβιος γούσταρα που έβλεπε ένα μωρό καβάλα σε ένα άλλο μωρό. Μάλιστα νομίζω ότι τη στιγμή της φωτογράφισης σαν να μου έκλεισε και το ένα της μάτι.

Βρε, λες να γουστάρει;;! Θαυμάστε καμάρι και χάρη!

Σήμερα έμαθα κάτι νέο για εκείνη: ότι γουστάρει τις μηχανές. Ίσως λοιπόν, τα πάμε καλά!