Γυρίζω από το καθιερωμένο δευτεριάτικο σεμινάριο του Κέντρου Πρόληψης και Συμβουλευτικής κατά των εξαρτήσεων Νομού Λέσβου "ΠΝΟΗ", όπου το σημερινό θέμα ήταν: φθορά στις σχέσεις, αναπόφευκτο ή μη;
Χαχα... τι να πούμε γι' αυτό το θέμα; Ακούστηκαν πολλές απόψεις, θύελλα απόψεων θα έλεγα πιο σωστά... Θύελλα σκέψεων κυριάρχησε και στο μυαλό μου!
Και 'γω τι είπα όταν ρωτήθηκα πώς ορίζω τη φθορά; Ως τη συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας του άλλου... Ως τη φθορά στο οικοδόμημα-εικόνα που έχουμε χτίσει μέσα μας για τον άλλον. Πόσες παραμέτρους έχει αυτό το θέμα; Πόση ισχύ, πόση ενέργεια, πόσες μάχες και πόσες αντοχές χρειάζονται για να αντιμετωπιστεί αυτή η φθορά; Πώς διαχειριζόμαστε τη φθορά, αλλά και πώς διαχειριζόμαστε τη διαφορετικότητα;
Έως πότε διαχειριζόμαστε τη διαφορετικότητα;
Πότε παύουμε να είμαστε με κάποιον και αναζητάμε τον επόμενο ή την επόμενη;
Τι θυσιάζεις -αν θυσιάζεις- για να αναφωνήσεις: κι έμεινα εδώ;!
Να μερικές πρόχειρες απαντήσεις...
"Κι έμεινα εδώ"
Στίχοι, Μουσική:
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Ερμηνεία: Μπάμπης Στόκας
"Κι έμεινα εδώ"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Στέλιος Ρόκκος
Αλήτη Ερωτόκριτε, με μπέρδεψες...
Μπερδεμένο μου μυαλό, με σκοτείνιασες...
Σκοτάδι μου, έπνιξες τις πιο ζωογόνες αχτίδες...
Και χωρίς εσάς, ω φωτοδότες αχτίδες μου,
πώς θα μπορέσω να δω τις σχέσεις μου;
by astromonos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου