"Ως ηγέτης πλέον των δημοκρατικών, ο Περικλής προεξέτεινε τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτου, εισάγοντας θεσμούς που αποσκοπούσαν στην ενίσχυση της δημοκρατίας. Πρώτο μέτρο ήταν η μισθοφορά, η παροχή μισθού στους πολίτες που αφιέρωναν χρόνο στην υπηρεσία της δημοκρατίας. Η αποζημίωση αφορούσε στους ηλιαστές, στα μέλη της Βουλής και στους περισσότερους κληρωτούς αξιωματούχους και αποτέλεσε μια καίρια ενέργεια, αφού οι μισοί από τους Αθηναίους, 20.000 περίπου, οι θήτες, είχαν ετήσιο εισόδημα κάτω από 200 δραχμές, που μόλις τους αρκούσε για να ζήσουν, και επομένως ήταν δύσκολο να συμβιβάσουν την ανάγκη για εξασφάλιση των προς το ζην και τη συμμετοχή στις δημόσιες υποθέσεις. Εξάλλου, αν αποκλείονταν από τις δημόσιες λειτουργίες οι πολίτες με μικρές οικονομικές δυνατότητες, τότε η δημοκρατία δεν θα ήταν παρά κενό γράμμα. Συνεπώς, η μισθοφορά υπήρξε αποφασιστικό μέτρο για την εδραίωση της δημοκρατίας".
(απόσπασμα, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης, από τον Α' τόμο του έργου "ΕΛΛΑΣ, η ιστορία και ο πολιτισμός του ελληνικού έθνους από τις απαρχές μέχρι σήμερα" σελ. 209, του εκδοτικού οίκου Πάπυρος)
Και ρωτάω εγώ ο αδαής και ο ανιστόρητος: αν η οικονομική κρίση των ημερών μας, που δεν ξημέρωσε ξαφνικά προχτές, (θυμηθείτε πόσα λεφτά χάθηκαν από την κοινωνία μας στο χρηματιστήριο, πόσοι μετά αναγκάστηκαν να πάρουν δάνειο ακριβώς επειδή είχαν μείνει ταπί από το χρηματιστήριο, χωρίς να μπορούν ποτέ να τα αποπληρώσουν, πόσα λεφτά χάθηκαν στα κατά καιρούς δημόσια σκάνδαλα, οπότε ο κρατικός κορβανάς δεν μπορούσε να σηκώσει άλλες προσλήψεις, άρα ουρές οι άνεργοι και στα ύψη ο πληθωρισμός και δώστου οι φορολογήσεις...), δεν είναι μια προσπάθεια συντονισμένη, μεθοδευμένη και μακροχρόνια για κατάργηση της δημοκρατίας τότε τι σκατά είναι;! Αν ο Περικλής 2.500 χρόνια πριν, είχε συλλάβει την τόσο έκδηλη και άρρηκτη σχέση μεταξύ οικονομικής ικανότητας για -τουλάχιστον- επιβίωση και ικανότητας για δημοκρατική συμμετοχή, σε μια σχέση που το ένα είναι προαπαιτούμενο του άλλου, τότε πώς μιλάμε σήμερα για πρόοδο, εδραίωση της δημοκρατίας, ανάπτυξη και θέσπιση ενός πολιτεύματος που σέβεται τους πολίτες τους; Και ρωτάω κάτι ακόμα: ποια δημοκρατία ήταν πιο δημοκρατία, αυτή του 5ου αι. π.Χ. ή αυτή του 2010 μ.Χ.;
Συμπέρασμα: είναι καλό πού και πού να διαβάζουμε λίγο Ιστορία. Ίσως, εντελώς τυχαία, κάτι έχει να μας αποκαλύψει για τη φύση του ανθρώπου που βολοδέρνει στο διάβα των αιώνων, στα πλαίσια μιας χαϊλαντερίστικης περιπλάνησης ανά εποχές και τόπους, χωρίς όμως να αλλάζει η φύση της...
(Ο Περικλής αγορεύει στο λόφο της Πνύκας)
2 σχόλια:
Μα ακριβώς αυτό..Σήμερα μόνο να μιλούμε μπορούμε για τη δημοκρατία, όχι και να την βιώνουμε. Αυτό που έχουμε ως πολίτευμα (τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες δυτικές χώρες (..)) , φοράει τα άμφια της δημοκρατίας, διοικεί, δικάζει, καταδικάζει, αλλά δεν ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Είναι ένας παλιάτσος που με σκύπτρο τον αδηφάγο καπιταλισμό (τα πάντα για το κέρδος!)έχει μετατρέψει τους πολίτες σε οικονομικούς είλωτες.
Θα κάνω όμως την ανατρεπτική κίνηση και δεν θα κατηγορήσω ΜΟΝΟ τους πολιτικούς. θα κατηγορήσω κυρίως όλους εμάς. Στον χρυσό αιώνα του Περικλή, όπως αναφέρεις, η έννοια πολίτης είχε διτή σημασία. Η ολοκληρωμένη λέξη ήταν πολίτης - οπλίτης. Άραγε ποιος έλληνας πολίτης - οπλίτης υπερασπίζεται σήμερα τις θερμοπύλες της δικής του γειτονιάς ?
Καλές πυρκαγιές να έχουμε
Αφιερωμένο σε όλους το τραγουδάκι
http://www.youtube.com/watch?v=YlmlbCx_v0w
Αγαπητέ ανώνυμε,
δεν είμαι σε θέση να σου πω απόλυτα ότι σήμερα ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ δημοκρατία. Θεωρώ ότι έχουμε κάποια δημοκρατία, αλλά μπορεί να γίνει καλύτερη. Αυτό προσπάθησα να πω με τούτη την ανάρτηση. Και επειδή ακριβώς θεωρώ ότι έχουμε ακόμα δημοκρατία, δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να καταφύγει κανείς σε χρήση βίας ή άλλων όπλων, πλην αυτών της χρήσης του διαλόγου και της πειθούς. Είμαι της σχολής "η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει" και αυτήν θεωρώ ως το πιο ισχυρό ίσως όπλο που έχει στη φαρέτρα του ο άνθρωπος. Μα, θα μου πεις, οι αρχαίοι Έλληνες έπεσαν στα πεδία των μαχών για να μην υποδουλωθούν στον εχθρό, όπως παρομοίως και οι Έλληνες του 1821. Ναι, συμφωνώ ότι κάποιες στιγμές δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόν της μάχης σώμα με σώμα με τον εχθρό, αλλά δεν θεωρώ ότι σήμερα έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο. Απέχουμε -ευτυχώς- πολύ από μια τέτοια κατάσταση.
Θα συμφωνήσω στο ότι δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, αλλά κυρίως όλοι εμείς. Και εκεί ακριβώς στηρίζω αυτό που είπα πριν, ότι δηλαδή δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο έσχατο σημείο ώστε να χρησιμοποιήσουμε βία, καθώς αν η κύρια αιτία της παράλογης καθημερινότητάς μας είμαστε εμείς και οι γείτονές μας και οι συνεργάτες μας, τότε ίσως ο διάλογος και η πειθώ έχουν καλύτερο αποτέλεσμα από κάθε τι άλλο και ίσως -ας ελπίσουμε- αυτή η κατάσταση ανατραπεί αναίμκτα και χωρίς καμία μα καμία πυρκαγιά.
Δημοσίευση σχολίου