Θα το ξαναπώ: κρίση δεν έχουμε στην οικονομία μας, αλλά στην κούτρα μας. Βέβαια, να πω την μαύρη αλήθεια μου, δεν είμαι σίγουρος αν ποτέ είχαμε κάποια ισορροπία σαν λαός ή έθνος (ή όπως σας βολεύει πέστε το), για να μιλήσουμε σήμερα για κρίση. Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, το ότι χρειάζεται αλλαγή η ζωή μας και η συμπεριφορά μας, είναι ίσως πιο έκδηλο από ποτέ στην ιστορία μας από την μεταπολίτευση και δώθε. Άραγε, αυτούς τους τύπους που κοκκορευόμαστε ότι είμαστε απόγονοί τους, τους Αρχαίους Έλληνες εννοώ, τους διαβάσαμε ποτέ για να μελετήσουμε τις πανανθρώπινες αξίες με τις οποίες έλουσαν την παγκόσμια σκέψη; Τους μελετήσαμε ποτέ για να χρησιμοποιήσουμε τα συμπεράσματα της φιλοσοφικής τους προσέγγισης για να απαντήσουμε (αν γίνεται) στα δικά μας σύγχρονα ερωτήματα (αν τίθενται τέτοια...);
Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή την πρόσφατη μελέτη του πρώτου πρώτου έργου του Αισχύλου με τον τίτλο "Πέρσες". Αν δεν είναι ένας ύμνος στην κοσμοθεωρία περί του τρίπτυχου "ύβρις, άτις, νέμεσις" που αναδύεται σε κάθε κοινωνική έκφανση του κάθε ατόμου ξεχωριστά, αν δεν διαφαίνεται ξεκάθαρα η έννοια του μέτρου, του σεβασμού στα όρια και η μη υπερβολή, τότε πώς να πιάσουμε και να αναλύσουμε τη συμπεριφορά της κοινωνίας σαν σύνολο;
"Αγάπη μου εσύ"
Στίχοι, Ερμηνεία: Γιάννης Κότσιρας
Μουσική: Γιάννης Κωνσταντινίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου