Η απουσία ως προσφορά

Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή" στις 18/12/08 από έναν καλό φίλο.

Η «απουσία» ως προσφορά

Κύριε διευθυντά

Είχα αρχίσει να γράφω μια συγχαρητήρια επιστολή στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατί μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της απογοητεύσεως, της απαισιοδοξίας και της πολυλάλου αφωνίας μας, έριξε με την υποβολή της παραιτήσεώς του μιαν ακτίνα ελπίδας και αισιοδοξίας. Μας υπενθύμισε ότι η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσον, που αν τεθεί στην υπηρεσία του κοινού καλού μπορεί να το υπηρετήσει αποτελεσματικά με πολλούς τρόπους. Ιδιαίτερα σήμερα που η εξουσία - Κίρκη (όχι μόνο η κρατική, αλλά και η κάθε μορφής και αποχρώσεως) αγγίζοντας με το ραβδί της την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τη μεταμορφώνει σε θεραπαινίδα της ιδιοτέλειας, του αμοραλισμού και της απληστίας. Δεν πρόλαβα να τελειώσω το γράμμα όταν έμαθα για την ανάκληση της παραιτήσεως. Σίγουρα ο αγαπητός πρύτανης θα είχε νέα δεδομένα που τον οδήγησαν σε αναθεωρημένες σκέψεις και αποφάσεις - φυσικά απολύτως σεβαστές. Προσωπικά, αθεράπευτα ρομαντικός και αποδεδειγμένα ουτοπιστής, συνέχισα το γλυκό όνειρο στο οποίο με το άκουσμα της πρώτης του απόφασης είχα βυθιστεί: Να προλάβω, έστω και για λίγο, να ζήσω μέσα σε μια κοινωνία όπου η «απουσία» και η «παραίτηση» θα είναι τόσο ζωντανή και δημιουργική όσο και η εκρηκτική «παρουσία», συνοδεία κραυγών, λιθοβολισμών, εμπρησμών και αποδομήσεως των πάντων. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι στους αγώνες δεν είναι πάντοτε νικητές αυτοί που κατατροπώνουν τον αντίπαλο, αλλά και εκείνοι που πέφτουν «πειθόμενοι» σε κάποια «ρήματα» θυσίας και επωδύνου απαρνήσεως.

Ανδρεας Κ. Ντεληθεος - Αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Και εγώ του απαντάω με τα λόγια της γιαγιάς μου: "δίκιο έχεις παιδάκι μου, αλλά πού να το βρεις και εσύ..."

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ο Δον Κιχώτης έχει μείνει σαν ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά έργα; Διότι περιγράφει κάποιον που συνεχίζει να κυνηγά τα όνειρά του με κάθε κόστος, όταν όλοι και όλα γύρω του δεικνύουν ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Κύριε Δον Ντεληθέο, έχετε σπάσει το αεικίνητο! Οι φυσικοί οφείλουν να το παραδεχτούν! Καλημέρα όπου και αν είστε!