Ευτυχία

Ευτυχία.

Αυτή είναι μια άλλη λέξη παρεξηγημένη. Σε συνέχεια προηγούμενου post που μιλούσε για τη Δημιουργία, σήμερα θα πω δυο λόγια για την Ευτυχία. Συνήθως όταν ευχόμαστε σε γιορτές, γενέθλια, επετείους κλπ πολύ συχνά ευχόμαστε Ευτυχία, Δημιουργία κλπ κλπ... Άρα, αυτές οι δυο κυρίες πάνε συνήθως μαζί.

Όταν φέρνουμε στο μυαλό μας τη λέξη Ευτυχία, οι περισσότεροι εννοούμε μάλλον το να έρθει μια "καλή τύχη". Και καλή τύχη, είναι φυσικά, κάτι καλό που μας τυχαίνει. Ένας καλός φίλος, ένας καλός σύντροφος, μια καλή δουλειά, ένας καλός μισθός, καλή υγεία. Οπότε το πρώτο συνθετικό, το ευ- κατευθύνει τη σκέψη σε όλα εκείνα τα πολλά που θεωρούμε καλά. Έλα όμως, που ουκ εν τω πολλώ το ευ, άρα κάπου διαπράττουμε ένα σφάλμα λογικής στην προσπάθεια προσδιορισμού της πραγματικής ευτυχίας μας.

Για μένα, η καλή τύχη δεν είναι αυτό που θα σου τύχει να είναι εκ των προτέρων ή από μόνο του ή κατά γενική ομολογία και αποδοχή καλό, αλλά να το αποδεχτείς εσύ ως καλή τύχη που το γνωρίζεις και σου έτυχε μπροστά στο σύντομο διάβα της ζωής σου. Καλή τύχη είναι ότι μπορείς και το αντιλαμβάνεσαι, το γεύεσαι, το βιώνεις. Καλή τύχη είναι να τριγυρνάς σε άγνωστα μέρη όχι φοβισμένος, μα παθιασμένος για εμπειρίες και για βιώματα, σε τούτη τη σύντομη ζωή. Εδώ, ίσως σας έρχονται στο νου άνθρωποι που έχουν δηλώσει ότι έπαθαν πχ καρκίνο και αυτό τους έκανε να δουν τη θετική πλευρά του πράγματος, δηλαδή ότι τους έκανε να νιώσουν εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Τους προσδιόρισε καλύτερα στον συμπαντικό χάρτη. Μάλιστα κάποιοι το ορίζουν και ως δώρο. Και έτσι είναι πράγματι.

Κάπως έτσι, θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε και τον κύριο-Κορωνοϊό. Θα πείτε τώρα, πάει αυτός τρελάθηκε τέλλλλεια (που λένε και στην Κύπρο). Και όμως, πότε άλλοτε και πώς αλλιώς θα μας δινόταν η ευκαιρία να αντιληφθούμε την ευθραυστότητα της ζωής, να συνειδητοποιήσουμε τον τρόμο των ανθρώπινων κινήσεων μπροστά στην αβεβαιότητα και στο άγνωστο, να νιώσουμε τα όρια του επιστητού και τα όργια του επιστημονικού, τις αθλιότητες των πολιτικών και τους άθλους των ταπεινών εργατικών; 

Ευτυχία είναι να σου τυχαίνουν λοιπόν, τα πάνδεινα (και κατ' επέκταση και τα πάνδημα, όπως τώρα) και εσύ να νιώθεις τυχερός, γιατί μπορείς να δεις τη σημασία όλων αυτών που σου τυχαίνουν και να βγάζεις κάτι από όλα αυτά, ως απόσταγμα.

Ευτυχία τελικά, δεν είναι να σου έρχεται κάτι καλό. Αλλά να αναζητάς το καλό σε κάθε τι που σου έρχεται. Αυτός είναι ο πραγματικά ευτυχισμένος. Αυτός που μπορεί να το κάνει αυτό.