Τι δεν μας λέει η Ιστορία;

Τι είναι η Ιστορία;

Ποια είναι η Ιστορία;

Πού βρίσκεται η Ιστορία; 
Στο παρελθόν;

Τι σχέση έχει η Ιστορία με το παρόν και το μέλλον;

Πώς συναντάς την Ιστορία και πώς τη διαβ(ιβ)ά-ζεις;


Η Ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από μια καταγραφή αναγκών, με φορείς κάθε φορά διαφορετικούς ανθρώπους, ενταγμένους σε διαφορετικά πλαίσια κοινωνικοπολιτικά και πολιτισμικά. Οι ανάγκες κατά καιρούς, ίσως εκφράζονται διαφορετικά, όμως πάνω κάτω εκφράζουν τα ίδια...

Μέρη που πατούμε, είναι μέρη ευλογημένα...

που αν ξέραμε τι είχε συμβεί πάνω τους,

θα πέφταμε και θα τα φιλούσαμε με αναφιλητά,

αναφωνώντας ότι δεν είμαστε μόνοι...

Αγώνες, ιδέες και αγωνίες,

οριοθετήσεις και αναζητήσεις,

έρχονται και επανέρχονται στο προσκήνιο

της κοινωνικής διαβούλευσης,

γράφονται με λύσσα στους τοίχους,

αναζητώντας τη δική τους τύχη... 

Προσπάθειες πειθούς αδιάκοπες,

προσπάθειες συντονισμού ακατάπαυστες...

για να δυναμώσει η φωνή του λαού,

και να γίνει οργή θεού...

Ο καϋμός της μάνας,

της ακούραστης μάνας,

της παντοτινής μάνας,

της άτρωτης μάνας,

της άυλης μάνας...

που σαν γιατρός βρίσκει να θεραπεύει

-μαζί και να θωπεύει-

τις πληγές του κόσμου

παρά τις αντιξοότητες,

παρά τις ασημαντότητες,

παρά τις αντιπαλότητες,

παρά τις βαναυσότητες,

παρά το φορτίο στην πλάτη,

παρά τα αγκάθια της σιωπής,

παρά τις βαροχειμωνιές,

και τις γλιστερές ανηφοριές,

που διατηρούν όμως παγωτένια γεύση,

κάποιοι συνεχίζουν και αναζητούν

μονοπάτια δροσερά,

από ξύλο, πέτρα και λάσπη

ιχνηλατώντας ιδέες που περιδιαβήκαν γίγαντες,

φτάνοντας συχνά στο χείλος του πνευματικού γκρεμού

αγνοώντας την επόμενη κίνηση του τροχού,

με συντρόφους τους, τις πιο δύσκολες ερωτήσεις...

Η απάντηση όμως έχει δοθεί.

τόσο στα καλά και τα μεγάλα,

στα πνευματώδη και τα ιδεώδη,

τα ανώνυμα ουσιαστικά,

όσο και στα μικρά και υποτυπώδη,

στα οινοπνευματώδη και οργιώδη,

στα ανούσια συνουσιακά...

Η Ιστορία λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο από παράθεση τρόπων κάλυψης αναγκών, αφού πρώτα μάς αποκαλύψει πώς γίνεται και κάποιοι δημιουργούν-κατασκευάζουν αυτές τις ανάγκες (άλλοτε ψεύτικες και άλλοτε πραγματικές, διαλεκτικές). Η Ιστορία, δείχνει τι κάνανε οι προηγούμενοι από εμάς, με σκοπό να ορίσει τι πρέπει να κάνουν και οι πιο προηγμένοι από εμάς...

Η Ιστορία λοιπόν, 

μας λέει ότι δεν είμαστε οι πρώτοι που βιώνουμε κάτι...

Με τον έναν ή άλλον τρόπο, το έργο έχει ξαναπαιχτεί.

Αυτό που δεν μας λέει όμως η Ιστορία, 

είναι μήπως είμαστε οι τελευταίοι που το βιώνουμε...;

Υ.Γ.: Οι φωτογραφίες -πλην της τελευταίας- είναι από μια πρόσφατη επίσκεψη στα βουνά της Ευρυτανίας...