Τα τέκνα της Μελίντας και του Μελίτωνα: τα Μελλούμενα!

Πολλές φορές υπάρχει ένα κενό στη σκέψη σου και μια ασυνέχεια στο φιλοσοφικό μοντέλο προσέγγισης του κόσμου γύρω σου.

Κάποιες φορές όμως, αυτό το κομμάτι που λείπει, αυτός ο κρίκος που αναζητάς διακαώς, αποκαλύπτεται εμπρός σου, με την απλότητα του αυγού του Κολόμβου!

Στο μεγάλο ερώτημα, πώς μπορεί -και αν μπορεί- ο πολιτισμός του ανθρώπου να αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα γονιδιακά μας -τα εκ καταβολής κόσμου δηλαδή- χαρακτηριστικά που δημιουργούν τη ζοφερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει -και τελικά δημιουργούν ένα ζοφερό και κατάμαυρο περιβάλλον γεμάτο καπνούς, ασφυξία, βία και κακό-, έρχεται μια θεωρία, αυτή της επιγενετικής να βάλει ίσως ένα λιθαράκι προς το δρόμο της αποκάλυψης...

Μικρός όταν ήμουν και είχα διαβάσει την Ασκητική του Καζαντζάκη (απόσπασμα διάβασε εδώ), είχα συγκλονιστεί... Είναι ίσως το πιο συμπυκνωμένο σε νοήματα, κείμενο που έχει πέσει στα χέρια μου και έχει ανέβει στη συνείδησή μου. Ήταν αυτό το κείμενο που μου χάραξε την πορεία μου. Ήταν η θεωρία που με εκπροσωπούσε. Φυσικά, υπήρχαν και ζωντανά παραδείγματα ανθρώπων γύρω μου που με επηρέασαν προς αυτήν την κατεύθυνση και με ωθούσαν να μην πάψω να την ακολουθώ.

Ο καιρός πέρασε, οι εμπειρίες ήρθαν, η πραγματικότητα αποδείχτηκε διαφορετική από τη θεωρία. Η θεωρία αποδείχτηκε ότι απέχει από την πράξη και δη την γενετική πράξη, η οποία θέλει μόνο την αναπαραγωγή και μάλιστα την (αδι)-άκοπη αναπαραγωγή χωρίς μάλιστα χασούρα, χωρίς να ματώσει μύτη, χωρίς γραντζουνιά. Η πράξη της μη προσπάθειας ή της ελάχιστης προσπάθειας, ερχόταν σε αντίθεση με τη θεωρία της Ασκητικής και της ασταμάτητης προσπάθειας που είχε προταθεί.

Φυσικά, όταν υπάρχει μια τέτοια αντιπαράθεση -την οποία συνειδητοποιείς, και αυτό είναι το πιο τραγικό- υπάρχουν δυο δρόμοι: 1) παρατάς τη θεωρία και κάνεις πράξη την... πράξη όπως τη βλέπεις γύρω σου, ή 2) ψάχνεις απεγνωσμένα υποστηρίγματα της θεωρίας σου με άλλες θεωρίες, κοινώς βελτιώνεις το θεωρητικό σου μοντέλο με πασσαλώματα και καρφιά... Εγώ, ακολουθούσα τη δεύτερη επιλογή. Πολλές φορές όμως, η πορεία ήταν σκοτεινή, μοναχική, παγωμένη και χωρίς ανατροφοδότησης της ενέργειας. Και μια μπαταρία, αν δεν την επαναφορτίζεις, τότε την πετάς... Σε αυτό το σημείο της (α)πορείας μου λοιπόν, έρχεται η επιγενετική να κλονίσει τα (παρα)δεδομένα νοήματα του κόσμου μου...

Μπορεί άραγε πραγματικά, η συμπεριφορά και το περιβάλλον να αλλάξουν τον τρόπο έκφρασης των γονιδίων; Μπορεί ο πολιτισμός να υπερβεί τη φύση και να την καθορίσει; Ο πολιτισμός πάνω από τη Φύση...; Ο πολιτισμός που είναι προϊόν της Φύσης, μπορεί να την υπερβεί τελικά και να την διαμορφώσει...; Συνταρακτικά ερωτήματα που μέσα μου κλωτσούν ασταμάτητα το στήθος μου.

Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε ο Καζαντζάκης ασκήτεψε για να μας δώσει ένα τεράστιο νόημα στις ζωές μας.

Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε η Βιολογία, -ακόμα και αν κινδυνεύει να φτάσει ξανά στον εξορκισθέντα Λαμαρκισμό, με τη νέα της θεωρία, την Επιγενετική- προσφέρει πλουσιοπάροχα λαβή σε ένα νέο θεωρητικό μοντέλο απίστευτων δυνατοτήτων.

Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε ο καθένας μας ας γίνει το παράδειγμα που ψάχνει, ας καεί για να γεννούν τα σκότη φως, ας απλώσει το χέρι στους συνανθρώπους του, ας παλέψει για το καλό, ας θυσιαστεί για μια ιδέα, ας χαθεί για ένα όνειρο... Κάπου, κάπως, κάποτε, αυτή του η προσπάθεια μπορεί επι-τέλους και επι-γενετικώς, να επιφέρει κάποιο επι-τέλεσμα και αποτέλεσμα...

Μπορεί η Μελίντα και ο Μελίτωνας να είναι μπερδεμένοι, μπορεί το παρόν και το παρελθόν μας να έχουν καταστραφεί, να έχουν καεί στο πέρασμα των άγνωρων μικρών ανθρώπων, αλλά ας προσπαθήσουμε τα παιδιά τους, τα Μελλούμενα, να έχουν καλύτερη τύχη...


Σύμβολο Πίστεως για τα Μελλούμενα, ας είναι τούτα τα καταλη(κ)τικά λόγια από την Ασκητική:

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ' ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ' ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ' ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΦΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ. ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ. ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ, ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ. ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ". ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ". ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ: ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!


Και ηχητική υπόκρουση σε αυτή τη νέα προσπάθεια πίστης στην καρδιά του ανθρώπου, ας είναι τούτο το θρυλικό άσμα, που ακούστηκε για πρώτη φορά ζωντανά από το νεαρό τότε Δημήτρη Ζερβουδάκη και συμπύκνωσε τα νοήματα της Ασκητικής σε μια παράγραφο...:

"Όσο κρατήσει η ζωή"

Στίχοι: Νίκος Καρούζος

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Όσο κρατήσει η ζωή κρατεί κι ο θάνατος. 

Ώρα να σκεφτώ τα μελλούμενα σωριασμένα αιφνίδια στο χθες. 

Φοβερή ασυνέχεια: ο πλούτος μου είναι το στήθος μου. 

Γι αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα 

και ταξιδεύω σίγουρος, όσο η μίνθη ταξιδεύει και το ασπροθύμαρο.

Πλέον, αδέρφια, ταξιδεύω σίγουρος... Ασκητής ή κοινωνικός, μόνος ή μαζί με πολλούς, παλεύω να αποδείξω ότι ο πολιτισμός γεννημένος από τα σπλάγχνα της Φύσης, μπορεί να προστατέψει αυτή τη μάνα, να την προφυλάξει και να ξεφύγει από τις σκοτεινές καταβολές που θέλει και το παιδί να γεννιέται και να αντριώνεται μέσα από τη βία, τον ανταγωνισμό  και τον εγωισμό... Το παιδί της Φύσης, ο Πολιτισμός, μπορεί να βοηθήσει τη μάνα και όχι να την καταδικάσει ή να την κατακρεουργήσει... Ας γίνουμε όλοι μια αγκαλιά για να αγκαλιάσουμε τη Φύση, ώστε τελικά, να κάνουμε τη Φύση που μας περιβάλλει, την πραγματική φύση μας...

Υ.Γ.: Ευχαριστώ το φίλο και αδερφό Νίκο, για την υπενθύμιση του αποσπάσματος της Ασκητικής και για την αποστολή της απίστευτης άνωθεν φωτογραφίας.