Πολλές φορές καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο: να διαφωνούν κάποιοι τόσο πολύ και να βλέπουν τα πράγματα τόσο αντίθετα, όσο απέχει το άσπρο από το μαύρο.
Κάποιοι, που θα υποστούν τις συνέπειες, λένε ότι πρόκειται για συγχώνευση. Οι άλλοι, οι έχοντες και κατέχοντες, οι ξερόλες, λένε ότι ενισχύεται η λειτουργία των νοσοκομείων και αξιοποιείται ο διαθέσιμος εξοπλισμός. Δεν μπορείς να πεις εύκολα ποια είναι η αλήθεια, καθότι το μέχρι τώρα ‘γνωστό’, το ξέρεις και το απεχθάνεσαι, ενώ το από εδώ και πέρα, το ‘άγνωστο’, δεν μπορείς να το προδικάσεις, παρά μόνο να το εικάσεις. Συνεπώς, δεν μπορείς να πεις ποια είναι η αλήθεια, διότι απλά δεν πρόκειται για την αλήθεια. Πρόκειται για την πεποίθησή σου, ή πιο απλά, για την πίστη σου. Είναι θέμα του τί πιστεύει κανείς, ή ορθότερα, τι θέλει να πιστεύει. Αυτή είναι η αλήθεια του καθένα.
Σαφέστατα, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα δεδομένα κοροϊδίας και αηδίας. Τα οποία, μάλιστα, σε προδιαθέουν αρνητικά για το μέλλον, και ορθώς το κάνουν. Υπάρχουν επίσης, αποδείξεις της κατεύθυνσης όπου οδηγούμαστε, όσο και αν κάποιοι μιλούν για την φροντίδα ευαίσθητων ομάδων.
Το βασικότερο όμως, για τις πλευρές που διαφωνούν τόσο αντιθετικά, είναι όχι αν ομοφωνούν ή όχι για τη λύση του προβλήματος, αλλά αν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο το πρόβλημα. Απαραίτητο βήμα λοιπόν, πριν αρθρώσει κάποιος άποψη για τη λύση ενός προβλήματος, είναι να αναπτύξει την οπτική από την οποία ανικρύζει το πρόβλημα. Εκεί κρύβονται πολλές αλήθειες, και κάπου εκεί μάλλον κατασκηνεί και η πίστη του καθενός που προαναφέραμε. Εγώ, τουλάχιστον, βγάζω πολύτιμα συμπεράσματα, από την ανάλυση του καθενός απέναντι στο πρόβλημα. Μόνο ορίζοντας το πρόβλημα, υποδεικνύεις τις λύσεις.
Παράδειγμα τρανταχτό; Να βγαίνει η Υπουργάρα Υγείας και να λέει: "Δεν ευθύνομαι εγώ αν δεν έχουν πληρωθεί ακόμα οι εφημερίες των ιατρών, εγώ τις έχω υπογράψει πάντως...". Πόσο άνανδρος μπορεί να είναι κάποιος; Είναι δυνατόν, ένας τέτοιος άνθρωπος να κοιτά την ίδια πραγματικότητα με τον ιατρό ή μάλλον αλληρωθίζει;
Η μοίρα μας είναι στα χέρια μας, θεωρούν πολλοί, αγαπητοί μου, και έχουν δίκιο. Το ερώτημα όμως, είναι πώς να την αξιοποιήσουμε αυτήν την κακο-μοίρα, χωρίς να σφαχτούμε, μα και χωρίς να ντραπούμε, ώστε να βρούμε την έξοδο... Μια απλή πρόταση, είναι "ντύσου και βγες, μαζί με όποιον δεν αντέχει τέτοιο ψεύτικο κόσμο...". Δείξε του τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου, και έτσι έλα πιο κοντά. Γεφύρωσε την πραγματικότητά σου με αυτήν του άλλου. Εξέφρασε και μοιράσου την πίστη σου. Μείνε ανυποχώρητος σε αυτήν, μέχρι να αφουγκραστείς και την πίστη του άλλου. Και αν σε πείσει, τότε και μόνο τότε συμπορεύσου.
"Έξοδο βρες"
I Nomadi & Λαυρέντης Μαχαιρίτσα
Δίσκος: Οι άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο
"ελπίδα πια κανείς δεν έχει, παρά μόνο το δρόμο..."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου