Η Βόρεια Μακεδονία, είναι γεμάτη Ιστορία. Το Σ/Κ ανηφόρισα προς Καστοριά.
Πέρασα Βογατσικόν, Γέρμας, αντίκρυσα Γράμμο, Βίτσι, θυμήθηκα Παύλο Μελά και Γερμανό Καραβαγγέλη (βλέπετε δεν είναι όλοι οι Γερμανοί καταστροφείς της χώρας μας…).
Αντίκρισα ένα υπέροχο θέαμα. Μια όαση στην καρδιά των βουνών.
Με μια πιο κοντινή ματιά όμως, είδα ότι οι αγνές ψυχές κάποιων εξακολουθούν και κολυμπούν στον πασοκικό βούρκο…
Ρωτάω: «βρε παιδιά, γιατί δεν καθαρίζετε τη λίμνη»; Απαντούν: «άσε, μην ξύνεις πληγές. 500 υπαλλήλους έχει ο Δήμος, όλοι κάθονται…».
Προσπάθησα λοιπόν, να δω τις ομορφιές, τα χρώματα, τα αρώματα, το σπήλαιο του Δράκου.
Μια ζωή γεμάτη ποδήλατα. Πλέον, μια ζωή ποδήλατο.
Και όμως, οι άνθρωποι, συνεχίζουν να ονειρεύονται, ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Συνεχίζουν να ονειρεύονται ότι κάποια μέρα θα ανέβουν τα σκαλοπάτια της ζωής και θα αναπαυτούν εκεί κάπου ανάμεσα σε ουρανό και επί της γης, αγναντεύοντας την αιωνιότητα της ψυχής, να δροσίζεται στα ήρεμα νερά της συνειδητοποίησης...
Οι άνθρωποι της Μακεδονίας συνεχίζουν. Έχουν περάσει τόσα, τώρα θα μασήσουν;
Ωραία εκδρομή, σε χώρο, χρόνο, ιστορία, σε τοπία, και από κάποιες οπτικές γιατί όχι και ουτοπία…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου