Έ-κληση νευρολογικών αντανακλαστικών!

Χτες διάβασα το κάτωθι ηλεκτρονικό μήνυμα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου:



"Προς τους φοιτητές των Πανεπιστημιακών Τμημάτων του Παν/μίου Αιγαίου

Σας ενημερώνουμε ότι οι Γραμματείες των Τμημάτων του Ιδρύματος θα χορηγούν απλές βεβαιώσεις σπουδών, βάσει των οποίων πιστοποιείται η φοίτησή σας στο Ίδρυμα, και στους γονείς σας, κατόπιν αιτήσεως αυτών, εφόσον αυτές ζητούνται για λόγους φορολογικούς ή λόγους είσπαραξης επιδομάτων (σχετική Νομοθεσία Ν. 2472/97).

Εκ μέρους της Κεντρικής Δ/νσης Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας"



Επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι θέλει να πει ο ποιητής - συντάκτης του μηνύματος αυτού, και θέλοντας να εξετάσω τα αντανακλαστικά του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με το να τους προκαλέσω λιγάκι, έστειλα το κάτωθι σαν απάντηση:



"Κύριοι και κυρίες της Κεντρικής Δ/νσης Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας, θα μπορούσατε να μου πείτε ακριβώς τι εννοείτε με αυτό το μήνυμα που στέλνετε;

Θέλετε να πείτε ότι θα χορηγούνται οι βεβαιώσεις σπουδών "υπό τον όρο να" ζητούνται για φορολογικούς λόγους και μόνο;

ή

ότι θα χορηγούνται οι βεβαιώσεις σπουδών "αφού" ζητούνται για φορολογικούς λόγους;

Είναι δυο διαφορετικές έννοιες, προερχόμενες από δυο διαφορετικές χρήσεις του όρου "εφ'όσον" (1.υπο τον όρο να, 2. αφού, λεξικό Μπαμπινιώτη, σελ.704).

Παρακαλείστε λοιπόν - όπως ταιριάζει καλύτερα σε χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εξάλλου- να είστε πιο ακριβείς στις διατυπώσεις σας!

Με εκτίμηση,

Τρογκάνης Στράτος
Α.Μ. 15108158
φοιτητής, 3ο έτος, τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας
τηλ.69........"



Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι δεν πέρασαν 10 λεπτά από την ώρα που έστειλα την απάντηση (να τονίσω ότι ήταν περίπου 19.00 Δευτέρα απόγευμα, και έξω η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου και το κρύο περόνιαζε κοντά στους 2 βαθμούς κελσίου) και χτύπησε το κινητό μου! Ήταν η διευθύντρια της Δ/σης Σπουδών και Φοιτητικής Μέριμνας και αφού μου συστήθηκε μου είπε ότι δεν καταλάβαινε τι εννοώ με τη λέξη "αφού" και προσπάθησε να μου εξηγήσει το νόημα του mail που είχε στείλει. Επίσης τόνισε ότι και η ίδια είναι απόφοιτη φιλολογικής σχολής και ειλικρινά δεν καταλάβαινε τι είναι αυτό που δεν καταλάβαινα, μιας και τα γραφόμενά της ήταν ξεκάθαρα. Εγώ προσπάθησα να της εξηγήσω τον προβληματισμό μου και δια τηλεφώνου, δεν φάνηκε να τα κατάφερα όμως... Η συζήτηση κινήθηκε σε πολύ ήρεμο και ζεστό κλίμα ομολογουμένως, δεν έχω παράπονο. Παράπονο έχω από κάτι άλλο που μου είπε, κλίνοντας, σαν συμβουλή -όπως σημείωσε- μιας μεγαλύτερης προς έναν μικρότερο: είπε ότι δεν χρειάζεται να κατακρίνουμε αμέσως ένα λάθος που κάνει κάποιος σε έναν δημόσιο φορέα και δεν χρειάζεται να σπεύδουμε να αντιδράσουμε σε κάτι που μας φαίνεται λάθος...

Συμπεράσματα από αυτό το τηλεφώνημα:

1. Δεν περίμενα δημόσιος υπάλληλος σε θέση διοίκησης σε πανεπιστήμιο της χώρας, να δουλεύει Δευτέρα απόγευμα και να είναι ετοιμοπόλεμος όσον αφορά τα mail που δέχεται... Μπράβο πραγματικά στο πανεπιστήμιο Αιγαίου και στην συγκεκριμένη κυρία, που μου απέδειξαν -για μία ακόμη φορά- ότι το πανεπιστήμιο Αιγαίου έχει ακόμα υγιή αντανακλαστικά που εκλύονται με φυσιολογική ταχύτητα! Ειλικρινά δεν το περίμενα...

2. Και σας λέω ότι ναι, ήμουν λίγο δηκτικός στο mail μου και επιθετικός - τσαμπουκαλεμένος στο ύφος μου. Δεν είναι όμως συμβουλή αυτή που μου δίνεις κυρία μου! Δεν γίνεται ένας μεσήλιξ άνθρωπος, που έχει αρχίσει τον κατήφορο της κοινωνικής του ζωής, να συμβουλεύει έναν νέο, που μόλις τώρα αρχίζει να ανηφορίζει τη δική του κοινωνικής ζωή, να μην αμφισβητεί τόσο έντονα και τόσο απότομα κάτι που του φάνηκε λάθος... Η απάντησή μου, είναι γιατί όχι, παρακαλώ; Γιατί με συμβουλεύετε να μην εκφράζω επώνυμα, ευθαρσώς και την ώρα που γουστάρω να το εκφράσω, ό,τι θεωρώ ότι είναι στραβό και κουταμάρα; Μην σας πω μάλιστα, ότι επειδή δεν υπάρχει μια ανάλογη συμπεριφορά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε... (Αυτή η σκέψη, πραγματικά δεν μπορώ να μην την συνοδέψω από μια άλλη σκέψη που μου γεννάται σχεδόν αυτόματα και αφορά -το 'χω ξαναπεί άλλωστε- τον κοινωνικό ορισμό του "χαφιέ". Θεωρούμε σήμερα ότι χαφιές και ρουφιάνος είναι αυτός που θα πάει στην πολεοδομία και θα καρφώσει τον γείτονά του ο οποίος χτίζει με παράνομη άδεια το τριώροφο μπροστά ακριβώς από το δικό του σπίτι... Τι παρωδία και τι κοροϊδία -άγνωστε- Θεέ μου;)

Επειδή ακριβώς μας μεγάλωσαν με το να μην μιλάμε και να μην αντιδράμε, ούτε για τα πιο μικρά ούτε για τα πιο μεγάλα θέματα, επειδή μας μπέρδεψαν με τα λόγια τους και ασαφοποίησαν τα νοήματά τους, επειδή δεν ακούν αυτά που θέλουμε να πούμε, επειδή δεν αρκούν αυτά που θέλουν να πουν, καταλήξαμε αγαπητοί μου να είμαστε μια γενιά που σπουδάζει διαρκώς και αγωνιά για την απόκτηση ολοένα και περισσότερων πτυχίων με μόνο κέρδος να αντιλαμβανόμαστε ένα και μόνο πράγμα: ότι η κοινωνία ετούτη δεν χρειάζεται πτυχία, αλλά ειλικρίνεια... Μας κορόιδεψαν αγαπητοί μου! Μας είπαν ψέμματα. Και πώς γίνεται να ακολουθήσουμε εμείς την ειλικρίνεια όταν όλη μας η ζωή έχει χτιστεί πάνω σε ένα ψέμα που μας δίδαξαν οι ίδιοι οι δάσκαλοί μας;

Πώς γίνεται να έχεις ειλικρίνεια, όταν δεν την έχουν τηρήσει ούτε κατά διάνοια, όλοι αυτοί που σου ζήτησαν να έχεις τρία πτυχία, δύο μεταπτυχιακά, ένα διδακτορικό, πτυχίο σε πέντε γλώσσες, σε καράτε, σε βαράτε, σε τάο τσινγκ, σε υπολογιστές, και εγώ δεν ξέρω σε τι άλλο; Πώς γίνεται να έχεις ειλικρίνεια, όταν σου πήραν τα καλύτερά σου χρόνια διαβάζοντας κλεισμένος στο σπίτι, χωρίς να σε αφήνουν να βγεις έξω να παίξεις στο χώμα και να ματώσεις ή να παίξεις "φτου ξελευθερία" ή "αλήθεια ή θάρρος"; Πώς γίνεται να έχεις ειλικρίνεια, όταν καταλήγεις να μεταμορφώνεσαι σε έναν πνευματικά ευνουχισμένο άνθρωπο, από το πολύ το πνεύμα (πρόκειται για το φαινόμενο overdose το λεγόμενο) που σου μετέδωσαν οι ίδιοι οι "δάσκαλοί" σου (ναι, για αυτούς μιλάω που ζητούσαν να κατεβάσεις απέξω ολόκληρα κεφάλαια βιβλίων και ολόκληρους τύπους, χωρίς να σε βάζουν να σκεφτείς λιγάκι με το φτωχό σου μυαλουδάκι);

Συμπέρασμα από τα συμπεράσματα της τηλεφωνικής κλήσης που δέχτηκα:

Χαίρομαι, κυρία μου εκ της Δ/σης Σπουδών, που ήσασταν στη θέση που έπρεπε να ήσασταν. Λυπάμαι όμως, που δεν ξέρετε πραγματικά τι να κάνετε σε αυτήν τη θέση που είσαστε.

Υγιαίνετε,

εκ της Δ/σεως του σπιτιού μου!

Με εκτίμηση,

astromonos