!Tango!

..."To describe the tango in twentieth-century culture is not to perceive a dance alone, but to realize concepts of gender, sexuality, physicality and sensual desire in pre-Millennial times. Like other phenomena of significance to the century, the tango's principles are not wholly fixed. One can still dispute the exact equilibrium beteween male and female, violence and control, but the continuing uncertainty regarding its meaning is another warrant for its cultural importance. Further, the tango seemed ot come from an illicit and deprived culture, with elements of destitution and coarseness. The century's special privilege is given only to that which still carries overtones of lust and earth. [...] The tango's passionate dance has become a compelling metaphor of the modern. Hence, there will never be a last tango; the tango is the ceaseless dance that we may choose to call death, that we affirm as sensual expression, that we gauge as political or individual liberty, that we see as life, and that we cannot stop."

(σελ. 196 από το υπέροχο βιβλίο 'tango' των Simon Collier, Artemis Cooper, Maria Sysana Azzi, Richard Martin)



Με αυτό το βιβλίο κατάλαβα γιατί μου αρέσει τόσο πολύ το τάνγκο!

Γιατί ενσαρκώνει τόσο βαθειά τις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλλων, γιατί τις οπτικοποιεί σε ένα παιχνίδι ήχων, κινήσεων, νοημάτων και υπονοημάτων, αγγιγμάτων, συναισθημάτων, γιατί αποτυπώνει την πραγματική σχέση του άνδρα και της γυναίκας όπως έχει αποτυπωθεί στο μικρό μου μυαλουδάκι, εδώ και καιρό... Όσο και αν φαίνεται παράξενο, μέσα από αυτό τον χορό που ξεχειλίζει ανδρισμό, αναδεικνύεται η γυναικεία ικανότητα και ανωτερότητα και όχι το αντίθετο! Ναι, ναι... μην σας φαίνεται παράξενο.

Ο άνδρας, κατά την ταπεινή μου γνώμη και πιθανόν εξοργίζοντας πολλούς ομόφυλλους, είναι κατώτερο εξελικτικά ον από την γυναίκα. Εμείς έχουμε κύριοι όλα και όλα πέντε κουμπιά λειτουργίας, και πολλά λέω! Αυτές, έχουν... ούτε οι ίδιες ξέρουν πόσα κουμπιά λειτουργίας! Μπορούν να μαγειρεύουν, να σιδερώνουν, να βάφουν τα νύχια, να μιλάνε στο τηλέφωνο, να κανονίζουν τα αυριανά τους ραντεβού, να διαβάζουν τα άστρα, να παρακολουθούν τις απογευματινές εκπομπές, να σκέφτονται τι θα φορέσουν το βράδυ, και όλα αυτά όχι απλώς ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αλλά και αποτελεσματικά αγαπητοί μου! Τι να πώ; Άβυσσος πραγματικά!

Πίσω στο τάνγκο τώρα: παρότι φαίνεται ότι ο άνδρας είναι αυτός που κατευθύνει και έχει εξουσιαστικό ρόλο στην κίνηση των σωμάτων, αφού αυτός πρώτος δίνει την κίνηση, η μαγεία αγαπητοί μου συνχορευτές, δεν είναι εκεί, αλλά στον άλλο πόλο, στη γυναίκα. Αν ο ρόλος του άνδρα εξαντλείται στο να δώσει στην ντάμα του όποια κίνηση του κατέβει στην κούτρα, εκείνη πρέπει να κάνει ταυτόχρονα δυο πράγματα: 1) να αντιληφθεί ό,τι έχει στο κεφάλι του ο καβαλιέρος και 2) να απαντήσει σε αυτήν την κίνηση, με ειδικά στολίσματα, σκέρτσια και νάζια. Άρα σε κάθε κίνηση του καβαλιέρου, η ντάμα πρέπει και να την αντιληφθεί αυτήν την κίνηση, αλλά και να απαντήσει με ανάλογο ύφος, δηλαδή οφείλει να κάνει δυο κινήσεις, με τέτοια μάλιστα χάρη που να ταιριάζει στην όλη χάρη -ας είναι και άχαρη- του καβαλιέρου, τηρώντας τον κανονισμό της ομοιομορφίας της κίνησης των δυο σωμάτων, σαν να ήταν ένα.

Γι'αυτό σας λέω. Η γυναίκα, ως ανώτερη, μπορεί να μπει σε αυτόν τον απαιτητικό ρόλο, της ντάμας, του "ακολούθου", που απαιτεί ταχύτητα και οξύνοια, ώστε να γίνει αντιληπτό και να απαντηθεί ό,τι ο καβαλιέρος δίνει με μία μόνο κίνηση. Δεν νομίζω όμως ότι ο καβαλιέρος δύναται να κάνει κάτι παρόμοιο...

Άρα την επόμενη φορά που θα αντικρύσετε χορό τάνγκο, παρατηρήστε με προσοχή σας παρακαλώ αυτά τα πλάσματα και τις θείες ικανότητές τους, όπως αυτές ξετυλίγονται από τον συγκεκριμένο χορό...

Υ.Γ.: Σήμερα ήθελα να γράψω για πολιτική, αλλά όταν είδα το κάτωθι βίντεο, είπα: δεν γαμιέται και η πολιτική; Καλύτερο το τάνγκο! Υγιαίνετε.