Για αγγειο(συγ)κινητικούς λόγους...

Σήμερα έκλαψα με αφορμή μια ταινία, όπως δεν είχα ξανακλάψει ποτέ.

Έκλαψα για την πουτάνα την τύχη που διαφεντεύει τη ζωή μας,
για αυτούς που έχω χάσει, για εκείνους που πρόκειται να χάσω,
για αυτούς που έχουν χάσει, για εκείνους που δεν πρόκειται να κερδίσουν ποτέ,
για τα συναισθήματα που μπλέκονται στο δίχτυ του χάους,
για την ατελή τελειότητά μας, για την απέραντη μοναχικότητά μας,
για την άδικη παρανόηση των νοημάτων, για την καταδίκη των παραστρατημάτων,
για τους κόμπους στο λαιμό, και τους κόμπους στο μυαλό,
για το φρούδο των ονείρων, για την πίστη των απείρων,
για την ενέργεια της κίνησής μας, για το αβέβαιο της δήλωσής μας,
για το ασήμαντο της ζωής μας, για το σπουδαίο της συνάντησής μας,
για της γενιάς μας τα κρίματα και των παπούδων μας τα ποιήματα,

για την ασημαντότητα των σκέψεών μου...
και το κενό των προορισμών μου...

Σήμερα έκλαψα με λιγμούς.

"When I look at you"

Miley Cyrus