Εξηγήσεις

Και τώρα κάποιες απαραίτητες εξηγήσεις για αυτό το blog.

Μετά από πολύ προσπάθεια φοράω τη στολή της διαδικτυακής κατάδυσης και ξεκινώ να ανακαλύψω αυτό το εσωτερικό (inter) δίκτυο (net) επικοινωνίας που συνδέει τα ανθρώπινα. Η καθυστέρηση να παρουσιαστώ ενώπιων σας δεν οφείλεται στην άρνηση αυτού του μέσου επικοινωνίας, όσο ότι δοκίμαζα τόσο καιρό άλλου είδους μονοπάτια για να φτάσω στον επιθυμητό στόχο. Μόνο που αυτά τα μονοπάτια κατέληγαν σε λαβύρινθο… άσε που στη διαδρομή ξέχασα προς τα πού πήγαινα! Έτσι εν μέσω στρεσογόνων καταστάσεων αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι και όπου βγει, μόνο και μόνο για εκτόνωση βρε αδερφέ, όπως τότε που ήμασταν παιδιά και καταγράφαμε κρυφά τα βράδια στο ημερολόγιό μας τις σκέψεις μας. Τότε που δημιουργούσαμε τους φίλους μας, φανταστικούς ή πραγματικούς… Οι ανάγκες όπως βλέπετε παραμένουν οι ίδιες, τα μέσα ικανοποίησης τους αλλάζουν, ακολουθώντας κάθε εποχής τις μόδες. Σημειωτέον, είναι ίσως η χειρότερη στιγμή για να ξεκινήσει αυτό το blog, αλλά «βρε δε βαριέ- βρε δε βαριέσαι αδερφέ» που λέει και ένα άσμα!

Γιατί «Αστροβραδιές» είναι το επόμενο ερώτημα. Διότι το βράδυ αντικρίζεις και τα δυο θεμελιακά συστατικά του σύμπαντος, το φως και το σκότος, σε ένα μυστηριακό πάζλ που μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε. Φανταστείτε τον ενθουσιασμό του πρώτου ανθρώπου όταν ύψωσε τα φοβισμένα του μάτια στον έναστρο ουρανό! Ήταν τότε που από ζώο έγινε… άνω θρώσκον ζώο! Ήταν τότε που ίσως γεννήθηκε η πρώτη ελπίδα, τότε που τα άστρα έκλειναν πονηρά τα μάτια τους στους απονήρευτους ανθρώπους, τότε που τα γήινα ανέβαιναν και καρφιτσώνονταν στο ουράνιο στερέωμα, λαμβάνοντας διαφόρων λογιών σχήματα. Φως και σκότος… τα συστατικά της ψυχής μας… Τις αστροβραδιές ανοίγουμε την πόρτα της καρδιάς μας και εκμυστηρευόμαστε. Το περιβάλλον λαμβάνει άλλες διαστάσεις (ίσως λαμβάνει τις πραγματικές του διαστάσεις) και είναι τόσο φιλόξενο. Είναι τότε που βγαίνουν οι νεράιδες, τότε που τα παραμύθια φαντάζουν πραγματοποιήσιμα, τότε που γίνεσαι ένα με το σύμπαν!

Μία νέα πρόσκληση λοιπόν, όσοι πιστοί αλλά και όσοι άπιστοι προσέλθετε! Το αστρόπλοιο ξεκινά για μέρη μακρινά και πίσω δεν γυρνά! Λάβατε θέσεις!

Υ.Γ. Δεν ξέρω πόσο συχνά θα τα λέμε, διότι όπως είπα, οι συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές. Αλλά σημασία δεν έχει η συχνότητα, στη συγκεκριμένη φάση, όσο η ένταση! Αυξήστε την ένταση λοιπόν!