Κάποτε, τα τέκνα των Λακώνων, διαπαιδαγωγούνταν μέσα από κάποιες αξίες
πολύ λυτές,
αψεγάδιαστες
και ακλώνητες.
Κάποτε, τα τείχη της πόλης ήταν τα γυμνά στήθη των στρατιωτών της.
Κάποτε, το Λακωνίζειν ήτο φιλοσοφείν...
Σήμερα, τα τέκνα των Λακώνων, διαπαιδαγωγούνται μέσα από κάποιους απραξίες
και από κάποιες σουσουράδες άπλυτες,
σαν τα φτερά στον άνεμο κλωνιζόμενες.
Σήμερα, τα τείχη της πόλης έχουν αλωθεί από τα ξυρισμένα στήθη των μπλαλαρίνων της.
Σήμερα, το Λακωνίζειν δεν έχει ούτε Σύνταξιν ούτε Γραμματικήν, ούτε Νόημα,
μα είναι μόνο αμπελοφιλοσοφείν...
Και αν νομίζετε ότι υπάρχει διαφορά από τη μια εποχή (την προνεωτερική) στην άλλη, τη σημερινή (τη μετανεωτερική), κάνετε λάθος. Και οι δυο εποχές, αναζητούν διακαώς τη μια και μοναδική αλήθεια. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση η μια και μοναδική αλήθεια ανερχόταν σε επίπεδο βασιλιά, ενώ στην άλλη περίπτωση, στο σήμερα, η μια και μοναδική αλήθεια κατέρχεται στο επίπεδο του καθενός μας και προβάλλεται ως η πραγματική αλήθεια.
Και οι δυο προσεγγίσεις, λαθεύουν όμως. Διότι,
"The people who bind themselves to systems are those who are unable to encompass the whole truth and try to catch it by the tail; a system is like the tail of truth, but the truth is like a lizard; it leaves its tail in your fingers and runs away knowing full well that it will grow a new one in a twinkling."
(Ivan Turgenev to Leo Tolstoi)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου