Φιλί Ανάστασης ή Παγάνα του Θανάτου;

 

Το πολυπόθητο: το Φιλί.

Αυτό που πουλιέται και αγοράζεται σήμερα εξευτελιστικά χυδαία,

Αυτό σε κάποια άλλη εποχή, ήταν το ζητούμενο, ο σκοπός, το συλλογικό φαντασιακό, το απαύγασμα του πλατωνικού έρωτος...

Το Φιλί που μπορεί να σε πεθάνει, μα και να σε Αναστήσει...

Παρακολουθείστε σας παρακαλώ μαζί μου το σκηνικό που καταγράφεται από πολλές οπτικές στην τέχνη και τη φιλοσοφία: 

ένας περιπλανώμενος (πραματευτής, στοχαστής ή διαβάτης, πάμπλουτος ή και πάμφτωχος) που ζητά να βρει το φιλί για να Αναστηθεί, κάποια στιγμή (νομίζει ότι) το βρίσκει, καθώς του το διαπραγματεύεται  μια άλλη ψυχή -περίεργη και ολίγον σκοτεινή- αλλά την κρίσιμη στιγμή που είναι να δοθεί το πολυπόθητο και πανάκριβο φιλί, κάπως τότε παρεισφρέει ο Θάνατος και κάνει τη φωτεινή στιγμή να μοιάζει ζοφερή. Μα και τότε, κάπου αναγεννάται το Φως, κάπου διατηρείται η Ελπίδα ότι θα υπάρξει και συνέχεια... Ίσως πρέπει να συμβεί όπως στο παραμύθι, η Χιονάτη πρώτα να πεθάνει για να έρθει κατόπιν ο Πρίγκιπας της και να της δώσει το Φιλί μετά Θάνατον και με αυτόν τον τρόπο να την νεκραναστήσει...

Ίσως ο επόμενος πραματευτής, ίσως οι Έμποροι των Εθνών, ίσως οι Απανταχού Προδομένοι, να έχουν καλύτερη Τύχη και αντί για Χαμένη Αγάπη, να εισπράξουν το Πολυπόθητο... 

Ίσως σε μια άλλη ζωή που πέρασε ανεπιστρεπτί, ίσως σε ετούτη τη ζωή που παραπαίει...

Όπως και να έχει, αξίζει από πάντα και για πάντα να αναζητά κανείς το Πολυπόθητο...