Ήταν 3/4/2018 όταν έγραφα μια ανάρτηση για το μέλλον των παιδιών μας, με αφορμή ένα κείμενο του Λεϊμονή Κώστα.
Τότε,
ως "αποτύπωμα από-τίποτα" μιας από τις πιο όμορφες μέρες της ζωής
μου, χαράσσοντας γραμμές πάνω σε έναν tabula rasa (αγραφο πίνακα) μιας παιδικής ψυχής, είχα
ανεβάσει μια φωτογραφία:
Χθες, σχεδόν 5 χρόνια μετά, βλέποντας αυτήν την ψυχή να ομορφαίνει τον κόσμο
γύρω της (έστω κατ' ελάχιστο) και να διορθώνει τους βανδαλισμούς, θεωρώ ότι
αυτή είναι ίσως η ομορφότερη μέρα της ζωής μου. Ανεβάζω
ως "αποτύπωμα από-κάτi", τις ακόλουθες φωτογραφίες:
Υ.Γ.1: Το υποθετικό "ΑΝ" που φαίνεται ως τμήμα της λέξης "ΑΝΤΙΦΑ" που είχε ήδη γραφτεί στον τοίχο του πάρκου, σε συνέχεια με την κόρη μου στην πρώτη φωτό, τα περικλύει όλα: το καλό που μπορούμε να αφαιρέσουμε μέσα από κάθε κακό που μας περιβάλει και να το μετατρέψουμε σε πραγματική ανταρσία, σε πραγματική αντίφα και σε πραγματική επανάσταση. Επανάσταση δεν είναι να γράφεις στους άψυχους και ψυχρούς δημόσιους τοίχους. Επανάσταση είναι να τους δίνεις χρώμα και νόημα ύπαρξης.
Υ.Γ.2: Ρε μπας και όντως η ελπίδα δεν χάθηκε ακόμα...;
Υ.Γ.3: Καλή χρονιά σε όλους, με περισσότερο σεβασμό στον εαυτό μας και στα παιδιά μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου