Crossover study

Κάθομαι σε μια μαγευτική δημόσια βιβλιοθήκη μέσα σε ένα πανέμορφο πάρκο, κάπου στο κέντρο της Μαδρίτης. Σίγουρα είναι η καλύτερη βιβλιοθήκη στην οποία έχω παρευρεθεί.

Κοιτάω έξω από το τζάμι και βλέπω ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων να περνούν από μπροστά. Μια νεαρά με μάγκικο ύφος και φίλτρο από τσιγάρο στριφτό στην άκρη του στόματός της, μακρύ μαύρο τζιν παντελόνι, να περπατά με βαρύ βηματισμό. Δίπλα της, αγκαζέ, ένας νεαρός, με χαλαρό ύφος, κοντό λευκό σορτσάκι, αποτριχωμένα πόδια, να περπατά με ανάλαφρο βηματισμό.

Σκέφτομαι πώς έχουν αλλάξει οι εποχές μας συγκριτικά με παλαιότερα. Σίγουρα το θέμα του φύλου και της σεξουαλικότητας έχει ξεφύγει από ταμπού και κοινωνικούς περιορισμούς, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που πλέον ο καθένας μας είναι ό,τι δηλώσει σε αυτήν την κοινωνία. Υπάρχουν αυτοί που ξεκάθαρα νιώθουν τι θέλουν από τη σεξουαλικότητά τους και υπάρχουν και αυτοί που πειραματίζονται και δοκιμάζουν, με σκοπό να αυτοπροσδιοριστούν. Κατά τη φάση αυτής της δοκιμασίας μπορεί να περάσουν στην απέναντι όχθη της σεξουαλικότητας και να υιοθετήσουν πρότυπα και συμπεριφορές που παραδοσιακά θα λέγαμε ότι ανήκαν στο «αντίθετο» φύλο.

Υπάρχει μια έννοια στη σύγχρονη μεθοδολογία των μεγάλων κλινικών μελετών που λέγεται "crossover strategy". Τι είναι αυτό; Αφού αρχικά οι εξεταζόμενοι χωριστούν σε δυο ομάδες Α και Β, αρχικά η Α λαμβάνει τη νέα θεραπεία, ενώ η Β λαμβάνει την παλαιότερη θεραπεία ή καθόλου θεραπεία. Ακολούθως, μετά από κάποιο διάστημα, η Α ομάδα λαμβάνει τη θεραπεία της Β ομάδος και αντιστοίχως η Β ομάδα λαμβάνει τη θεραπεία που ελάμβανε προηγουμένως η Α ομάδα, δηλαδή τη νέα θεραπεία. Αλλάζουν δηλαδή σκέλος οι εξεταζόμενοι.

Σχηματικά, μια crossover μελέτη είναι κάπως έτσι: 

Τα πλεονεκτήματα πολλά. Ένα από αυτά είναι ότι τελικά όλοι οι εξεταζόμενοι θα δοκιμάσουν όλες τις δυνατές θεραπείες και αναλόγως θα ανταποκριθούν ή όχι σε αυτές, αφού ο καθένας με αυτή τη στρατηγική θα αποτελεί  συγκριτικό control του εαυτού του, μειώνοντας έτσι τους συγχυτικούς παράγοντες που υπεισέρχονται όταν συγκρίνουμε δυο διαφορετικούς εξεταζόμενους. Αν έναν εξεταζόμενο από την ομάδα Α τον οφελεί τελικά η νέα θεραπεία, όταν είναι ακόμα στην ομάδα Α θα έχει όφελος, ενώ όταν αλλάξει και πάει στην ομάδα Β, το όφελος θα μειωθεί, καθώς πλέον θα παίρνει τη θεραπεία που φαίνεται να είναι κατώτερη της νέας φιλόδοξης θεραπείας. Έτσι, γίνεται ένα double check ότι η νέα θεραπεία είναι ανώτερη από την παραδοσιακή θεραπεία.

Για να ξαναγυρίσουμε στη σεξουαλικότητα των δυο νέων ανθρώπων που αντικρύζω έξω από την υπέροχη βιβλιοθήκη του κέντρου της Μαδρίτης και προσπαθώ να αντιληφθώ ποιο είναι το αγόρι και ποιο το κορίτσι: ο προσδιορισμός "αγόρι" ή "κορίτσι" δέχομαι ότι είναι πλέον μια κοινωνική πεπαλαιωμένη σύμβαση ή αλλιώς, μια κοινωνική κατασκευή ή μια κοινωνική παραδοχή. Υπάρχει το unisex στα ρούχα, το bisexual στις σχέσεις και πολλά άλλα προσδιοριστικά των νέων ισορροπιών που αναπτύσσονται καθημερινά μας και σπάνε τούς μέχρι τώρα διαχωρισμούς, σε μια προσπάθεια μάλλον, αποδοχής της διαφορετικότητας και φιλελευθερισμού των συνειδήσεων και των προτιμήσεων. Οκ, να το καταλάβω ότι πλέον ο καθένας μπορεί να κάνει, να λέει ή να φοράει ό,τι γουστάρει. Μπράβο μας για αυτού του βαθμού την ελευθερία και το εννοώ. Δεν καταλαβαίνω όμως, γιατί το "ιδιωτικό" να είναι πλέον τόσο απροκάλυπτα εμφανές και να επισκιάζει το "δημόσιο". Γιατί να πρέπει να μεταφέρουν όλοι την ιδιωτικότητά τους στο δημόσιο λόγο ή σε δημόσια θέα; Και για να καταλάβαιτε τι εννοώ, δεν αναφέρομαι μόνο στην εμφάνιση. Η σεξουαλικότητα που είναι τόσο διαχυτική σήμερα, περνά και μέσα από το facebook, το instagram με τα insta-stories, κλπ κλπ, όπου ο καθένας είτε έκλασε, είτε μύρισε, είτε ξύπνησε στραβά είτε κοιμήθηκε ομαλά ή ανώμαλα, πρέπει να το δηλώσει για να πάει καλά η μέρα του. Ακολούθως, έχει αναπτυχθεί ένας τεράστιος μηχανισμός που υποδέχεται αυτήν την πληροφορία (που ο οποιοσδήποτε έκανε tag ή Like ή comment), την αναμασά τσαπα-"τσούλικα" και πολλές φορές με δόλο και με fake-news ένδυμα, ώστε τελικά να τη διαδίδει εκκωφαντικά από άκρη σε άκρη του πλανήτη μας. 

Το "ιδιωτικό" σήμερα έχει γίνει ο κανόνας και αυτό με το οποίο πλημ-"μυρίζει" ο δημόσιος βίος και ο δημόσιος λόγος. Το θεωρώ άλλη μια crossover study της κοινωνίας μας, καθώς το ιδιωτικό έχει γίνει πλέον το δημόσιο. Απλά δεν έχω ακόμα καταλάβει ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός μιας τέτοιας συμπεριφοράς...; Ποιος ο σκοπός της υιοθέτησης μιας τέτοιας συμπεριφοράς; (για να μην μιλήσω για τις αντίστοιχες συμπεριφορές μιας τέτοιας υιοθέτησης, οι οποίες μας περικυκλώνουν συνεχώς καθημερινά... και επαναπροσδιορίζουν τις έννοιες "μητέρα" και "πατέρας", οπότε μπαίνουμε σε μια ακόμα crossover study της σημερινής κοινωνίας κατά την οποία θα έχει χαθεί η δυνατότητα να προσδιοριστεί ποιος είναι το παιδί και ποιος η μάνα...).

Υ.Γ.: Διαπιστώνω ότι στη σημερινή κοινωνία ήταν να μην σπάσουν τα καλούπια (δηλαδή τα στεγανά, τα όρια). Η εποχή μας πλέον σήμερα είναι όπως ένα αυγό που έχει πέσει και έχει σπάσει, οπότε βλέπεις στα πατώματα χυμένα ζουμιά, κρόκους και τσόφλια.. Δεν ξέρω αν αυτό το θέαμα λέγεται αυγό ή κάτι άλλο. Έτσι, συγκε-χυμένα είναι και τα πράγματα τριγύρω μας. Τελικά, το αυγό, χρειάζεται για να προσδιοριστεί, το τσόφλι του, το όριό του, καθώς είναι αυτό που το οριοθετεί από τον έξω κόσμο, το προσδιορίζει -και ναι, σωστά θα πουν κάποιοι, το περιορίζει. Αλλά, ταυτόχρονα το νοηματοδοτεί κιόλας. Απλά, όταν σπάμε τα καλούπια σε μια προσπάθεια εξωστρεφούς απελευθέρωσης, βλέπω γύρω μου συγκε-χυμένες καταστάσεις που αδυνατώ να νοηματοδοτήσω πλήρως... Any help??